پرش به محتوا

دعای سمات: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
سمات جمع «سِمَه» به معنی علامت و نشانه است و چون نشانه‌های استجابت در این دعا بسیار است لذا به این نام نامیده شده است.<ref> دایرة المعارف شیعه، ج ۷، ص ۵۲۷ </ref>
سمات جمع «سِمَه» به معنی علامت و نشانه است و چون نشانه‌های استجابت در این دعا بسیار است لذا به این نام نامیده شده است.<ref> دایرة المعارف شیعه، ج ۷، ص ۵۲۷ </ref>
==سند==
==سند==
دعای سمات را شیخ طوسی در مصباح المتهجد، <ref> طوسی، مصباح المتهجد، ج۱، ص ۴۲۰ ـ ۴۱۷ </ref> ابن طاووس در جمال الاسبوع، <ref> ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۵۳۸ ـ ۵۳۳ </ref> کفعمی در بلدالامین <ref> کفعمی، بلدالامین، ص ۹۱ ـ ۹۰ </ref> و مصباح، <ref> کفعمی، مصباح، ص ۴۲۶ ـ ۴۲۴ </ref> مجلسی در بحارالانوار <ref> مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۱۰۰ـ ۹۶ </ref> و زاد المعاد <ref> مجلسی، بلد الامین، ص ۳۹۸ ـ ۳۹۵ </ref> با سندهای معتبر از محمد بن عثمان عمروی که از نواب خاص امام زمان (عج) است و از حضرت امام محمد باقر و امام صادق (ع) روایت شده، نقل کرده‌اند. و شیخ عباس قمی این دعا را در مفاتیح الجنان <ref> قمی، مفاتیح الجنان، ص ۱۳۵ـ ۱۲۸</ref> به نقل از مصباح شیخ طوسی آورده است.
دعای سمات را [[شیخ طوسی]] در [[مصباح المتهجد]]،<ref> طوسی، مصباح المتهجد، ج۱، ص ۴۲۰ ـ ۴۱۷ </ref> [[ابن طاووس]] در [[جمال الاسبوع]]،<ref> ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۵۳۸ ـ ۵۳۳ </ref> [[کفعمی]] در [[بلدالامین]]<ref> کفعمی، بلدالامین، ص ۹۱ ـ ۹۰ </ref> و [[المصباح فی الادعیه و الصلوات و الزایارات|مصباح]]،<ref> کفعمی، مصباح، ص ۴۲۶ ـ ۴۲۴ </ref> [[علامه مجلسی |مجلسی]] در [[بحارالانوار]]<ref> مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۱۰۰ـ ۹۶ </ref> و [[زاد المعاد]]<ref> مجلسی، بلد الامین، ص ۳۹۸ ـ ۳۹۵ </ref> با سندهای معتبر از [[محمد بن عثمان عمری]] که از نواب خاص [[امام زمان (عج)]] است و از [[امام محمد باقر|حضرت امام محمد باقر]] و [[امام صادق (ع)]] روایت شده، نقل کرده‌اند. و [[شیخ عباس قمی]] این دعا را در [[مفاتیح الجنان]] <ref> قمی، مفاتیح الجنان، ص ۱۳۵ـ ۱۲۸</ref> به نقل از مصباح شیخ طوسی آورده است.
==زمان قرائت==
==زمان قرائت==
خواندن این دعا به هنگام غروب آفتاب روزهای جمعه و شب‌های شنبه مستحب است و نیز هرکه در وقت رفتن به جایی یا طلب حاجتی و یا روی آوردن به دشمنی که از او بیمناک است یا زمامداری که از او هراسان است این دعا را بخواند حاجت او برآورده می‌شود و از شر دشمن محفوظ می‌ماند و هر کس نتواند این دعا را بخواند این دعا را بنویسد و بر بازوی خود ببندد یا در بغل بگذارد‌‌‌ همان تأثیر را دارد. <ref> دایرة المعارف شیعه، ج ۷، ص ۵۲۷ </ref> شیعیان دعای سمات را در ساعات پایانی روز جمعه به صورت جمع در مکان‌های مذهبی، یا به صورت فردی می‌خوانند.
خواندن این دعا به هنگام غروب آفتاب روزهای [[جمعه]] و شب‌های شنبه [[مستحب]] است و نیز هرکه در وقت رفتن به جایی یا طلب حاجتی و یا روی آوردن به دشمنی که از او بیمناک است یا زمامداری که از او هراسان است این دعا را بخواند حاجت او برآورده می‌شود و از شر دشمن محفوظ می‌ماند و هر کس نتواند این دعا را بخواند این دعا را بنویسد و بر بازوی خود ببندد یا در بغل بگذارد‌‌‌ همان تأثیر را دارد.<ref> دایرة المعارف شیعه، ج ۷، ص ۵۲۷ </ref> شیعیان دعای سمات را در ساعات پایانی روز جمعه به صورت جمع در مکان‌های مذهبی، یا به صورت فردی می‌خوانند.
==محتوا==
==محتوا==
در دعای سمات سعی شده است خدا را به اسم اعظم، پیامبران و مکان‌های مقدسی که خداوند در آن مکان‌ها با رسولانش تکلم نمود و بر آنان وحی فرستاد، قسم داده یا خوانده شود. ابتدای دعا با مناجات خداوند آغاز شده و در ضمن آن به نعمت‌های خداوند اشاره شده است. همراهی حضرت موسی با بنی اسرائیل، عبور آن‌ها از دریا و هلاک فرعون و لشگریان فرعون را یاد کرده است. سخن گفتن خداوند با موسی بن عمران، ابراهیم، اسحاق، یعقوب و اینکه خداوند آن‌ها را یاری رسانده را ذکر کرده است. رحمت خداوند را به حضرت آدم و ذریه او یادآوری می‌کند و سپس برکت خداوند بر امت‌های گذشته را خاطر نشان می‌کند و بر شمول برکت خداوند بر امت، ذریه و امت پیامبر(ص) تاکید می‌کند و از خداوند می‌خواهد که بر پیامبر(ص) و خاندان او صلوات فرستاده و برکت و رحمت خویش را بر آنها شامل کند، کما اینکه بر ابراهیم و آل ابراهیم درود، برکت و رحمت خود را شامل کرده است.
در دعای سمات سعی شده است خدا را به اسم اعظم، پیامبران و مکان‌های مقدسی که خداوند در آن مکان‌ها با رسولانش تکلم نمود و بر آنان وحی فرستاد، قسم داده یا خوانده شود. ابتدای دعا با مناجات خداوند آغاز شده و در ضمن آن به نعمت‌های خداوند اشاره شده است. همراهی حضرت موسی با بنی اسرائیل، عبور آن‌ها از دریا و هلاک فرعون و لشگریان فرعون را یاد کرده است. سخن گفتن خداوند با موسی بن عمران، ابراهیم، اسحاق، یعقوب و اینکه خداوند آن‌ها را یاری رسانده را ذکر کرده است. رحمت خداوند را به حضرت آدم و ذریه او یادآوری می‌کند و سپس برکت خداوند بر امت‌های گذشته را خاطر نشان می‌کند و بر شمول برکت خداوند بر امت، ذریه و امت پیامبر(ص) تاکید می‌کند و از خداوند می‌خواهد که بر پیامبر(ص) و خاندان او صلوات فرستاده و برکت و رحمت خویش را بر آنها شامل کند، کما اینکه بر ابراهیم و آل ابراهیم درود، برکت و رحمت خود را شامل کرده است.
کاربر ناشناس