تزکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تزکیه''' به معنای پاک و اصلاح کردن نفس از آلودگی‌ها، دوری آن از عیب و نقص، رشد دادن و نوعی مبالغه در تطهیر است. در [[قرآن]] و [[روایت]] تاکید بسیاری بر تزکیه شده و آن را، هدفِ فرستادن [[پیامبران]]، راه رسیدن به [[تقوا]] و رسیدن به سعادت بیان نموده‌اند. به عقیده عالمان [[عرفان نظري|عرفان]] و اخلاق نیز، یکی از راه‌های رسیدن به خدا تزکیه نفس است.

تزکیه به معنای دوری کردن از عیب و نقص، پاک و اصلاح کردن نفس از آلودگی‌ها<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۰۹ق، ص۳۴۸؛ فیض‌ کاشانی، تفسیرالصافی، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۳۵۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۹، ص۳۷۷.</ref> و جایگزین نمودن صفات پسندیده، جهت رسیدن به سعادت است.<ref>نراقی، جامع‌ السعادات، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۴۰۰؛ نراقی، معراج‌ السعاده، ۱۳۸۵ش، ص۷۵-۷۸؛ نجم‌ رازی، مرصاد‌ العباد من‌ المبدا الی‌ المعاد، ۱۳۵۲ق، ص۱۷۳-۱۷۴؛ شمس‌الدین آملی، نفائس‌ الفنون، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۱۲.</ref> برخی آن را به معنای رشد دادن نفس و پاک دانستن آن و شهادت به این پاکی دانسته‌اند.<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغه، ۱۳۹۹ق، ج۳، ص۱۷؛ معلوف، المنجد فی‌اللغه، ۱۹۹۶م، ص۶۱۶؛ ابن منظور، لسان‌العرب، ۱۴۰۸ق، ج۶،ص۶۴.</ref> همچنین مفسران «تزکیه» را به افزایش [[تقوا]] در انسان معنا کرده‌اند.<ref>صدرالدین شیرازی، تفسیر القرآن الکریم(صدرا)، ۱۳۷۰ش، ج۷، ص۳۹۱.</ref>