پرش به محتوا

نامحرم: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
'''نامَحْرَم''' در برابر [[محرم|مَحرَم]] به کسی گفته می‌شود که رعایت احکام [[حجاب]] در برابر او [[واجب]] و [[ازدواج]] با او جایز است.
'''نامَحْرَم''' در برابر [[محرم|مَحرَم]] به کسی گفته می‌شود که رعایت احکام [[حجاب]] در برابر او [[واجب]] و [[ازدواج]] با او جایز است.


از نظر [[مجتهد|فقها]] نگاه کردن به بدن زن نامحرم به جز صورت و دست‌ها تا مچ جایز نیست. همچنین نگاه کردن به صورت و دست‌ها و نیز گوش دادن به صدای زن نامحرم در صورتی که منجر به [[گناه]] شود، [[حرام]] است. بنا به [[فتوا|فتوای]] فقها بر زنان واجب است که تمام بدن خود را از نامحرم بپوشاند. البته در پوشاندن گردی صورت و دست‌ها از انگشتان تا مچ، اختلاف‌نظر است و بیشتر فقیهان پوشاندن آن را واجب نمی‌دانند. همچنین نگاه کردن زن به بدن مرد نامحرم جایز نیست.
از نظر [[مجتهد|فقها]] نگاه کردن به بدن زن نامحرم به جز صورت و دست‌ها تا مچ جایز نیست. همچنین نگاه کردن به صورت و دست‌ها و نیز گوش دادن به صدای زن نامحرم در صورتی که منجر به [[گناه]] شود، [[حرام]] است. بنا به [[فتوا|فتوای]] فقها بر زن واجب است که تمام بدن خود را از نامحرم بپوشاند. البته در پوشاندن گردی صورت و دست‌ها از انگشتان تا مچ، اختلاف‌نظر است و بیشتر فقیهان پوشاندن آن را واجب نمی‌دانند. همچنین نگاه کردن زن به بدن مرد نامحرم جایز نیست.


لمس بدن نامحرم و نیز خلوت کردن مرد و زن نامحرم، با ترس افتادن در گناه حرام است. در فقه اسلامی، [[ازدواج]] با نامحرم جایز است البته ازدواج با برخی نامحرمان در شرایط خاصی حرام می‌گردد.
لمس بدن نامحرم و نیز خلوت کردن مرد و زن نامحرم، با ترس افتادن در گناه، حرام است. در فقه اسلامی، [[ازدواج]] با نامحرم جایز است البته ازدواج با برخی نامحرمان در شرایط خاصی حرام می‌گردد.
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
به کسی که از [[محارم]] نیست، نامحرم گفته می‌شود. منظور از محارم کسانی‌اند که به واسطه یکی از راه‌های [[نسب]]، [[ازدواج]] و [[رضاع]]، رابطه خویشاوندی با هم پیدا می‌کنند.<ref>مجتهدی تهرانی، سه رساله: گناهان کبیره، محرم و نامحرم، احکام‌الغیبة، ۱۳۸۱ش، ص۱۰.</ref> این اصطلاح در [[ابواب فقهی]] مانند [[ازدواج|نکاح]]، [[طلاق]] و [[حدود]] به‌کار رفته است.<ref> نجفی، جواهر‌الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۲۳۷؛ موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۴۰۵.</ref>
به کسی که از [[محارم]] نیست، نامحرم گفته می‌شود. منظور از محارم کسانی‌اند که به واسطه یکی از راه‌های [[نسب]]، [[ازدواج]] و [[رضاع]]، رابطه خویشاوندی با هم پیدا می‌کنند.<ref>مجتهدی تهرانی، سه رساله: گناهان کبیره، محرم و نامحرم، احکام‌الغیبة، ۱۳۸۱ش، ص۱۰.</ref> این اصطلاح در [[ابواب فقهی]] مانند [[ازدواج|نکاح]]، [[طلاق]] و [[حدود]] به‌کار رفته است.<ref> نجفی، جواهر‌الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۹، ص۲۳۷؛ موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۴۰۵.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۳٬۶۲۳

ویرایش