طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته برخی پژوهشگران معاصر، تعبیر طلقا بر نوعی بدنامی دلالت می‌کرده<ref>جوادی، «طلقاء و نقش آنان در تاریخ اسلام»، ص۷.</ref> و بر همین اساس، [[بنی‌امیه]] را حزب الطلقاء دانسته‌اند.<ref>جوادی، «طلقاء و نقش آنان در تاریخ اسلام»، ص۲.</ref>

[[حضرت علی(ع)]] در نامه‌ای به [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، او را از طلقا خوانده و بر همین اساس، وی را شایسته خلافت، [[امامت]] و مشورت ندانسته است.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۹.</ref> امام علی(ع) همچنین در [[جنگ صفین]] طلقا را کسانی دانسته که با اکراه، [[اسلام]] آورده و همواره با اسلام در حال جنگ بوده‌اند.<ref>ابن قتیبة الدینوری، الإمامة والسياسة، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۸.</ref> علی بن ابیطالب(ع) آنان را دشمن [[قرآن]]، [[سنت|سنت پیامبر]] و اهل [[بدعت]] و [[رشوه]] معرفی کرده است.<ref>ابن قتیبة الدینوری، الإمامة والسياسة، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۸.</ref>

[[حضرت زینب(س)]]، هنگامی که در [[اسارت در شام|اسارت]] یزید بن معاویه بود، در [[خطبه حضرت زینب در مجلس یزید|خطبه‌ای]] یزید را فرزند طلقا خواند.<ref>طبرسی، الإحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۸.</ref>  

بنابر آنچه احمد بن یحیی بلاذری، مورخ قرن سوم هجری در کتاب خود انساب الاشراف آورده، [[عمر بن خطاب]]، طلقاء و فرزندانشان را شایسته [[خلافت]] نمی‌دانسته است.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج ۱۰، ص۴۳۴-۴۳۵؛ ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۷۰.</ref>