طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''طُلَقاء'''، به معنای آزادشدگان، اشاره به گروهی از مخالفان [[پیامبر(ص)]]  که پس از [[فتح مکه]]، از مجازاتشان صرف‌نظر کرد. [[ابوسفیان]] و فرزندش [[معاویه]] از برجسته‌ترین طلقاء به شمار می‌رفته‌اند.  

[[امام علی(ع)]] در [[جنگ صفین]]، طلقاء را کسانی معرفی کرد که همواره با اسلام دشمنی کرده و از روی اکراه ایمان آورده‌اند. طلقا تعبیری تحقیرآمیز بوده که درباره [[بنی امیه]] به کار می‌رفته و بر همین اساس، شایسته [[خلافت]] دانسته نمی‌شده‌اند.

طلقا به‌معنای اسیرِ آزاد شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۲۲۷.</ref> پیامبر(ص) این اصطلاح را در [[فتح مکه]] درباره گروهی از اهالی [[مکه]] به کار برد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفه، ج۲، ص۴۱۲؛ طبری،‌ تاریخ الأمم و الملوک، ‌۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۱.</ref> این گروه، از مخالفان پیامبر بودند که بعد از [[فتح مکه]] از روی اکراه [[اسلام|مسلمان]] شدند و پیامبر آنان را به بردگی نگرفت و طلقا یعنی آزادشدگان خطاب‌شان کرد.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۹۱.</ref>