پرش به محتوا

الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (←‏ابواب کتاب: افزایش)
خط ۴۹: خط ۴۹:
# در [[رجعت]] ائمه‏ با استفاده از آیات و احادیث.<ref>یزدی حائری، الزام الناصب، ۱۴۲۲ق، فهرست کتاب.</ref>
# در [[رجعت]] ائمه‏ با استفاده از آیات و احادیث.<ref>یزدی حائری، الزام الناصب، ۱۴۲۲ق، فهرست کتاب.</ref>
نویسنده  مطالب کتاب را با عناوینی مانند: «غُصن» (شاخه،شاخه قدیمی)، «فرع»(شاخه‌ی کوچک درخت)،  «ثمره»(میوه)، بشارت، زهره(شکوفه) و فاکهه(میوه) تقسیم‌بندی  کرده است. غصن اول کتاب دارای یک فرع و پنج ثمره است. در نخستین ثمره کتاب برای خالی نبودن زمین از حجت خدا به فراز پایانی آیه۷  [[سوره رعد]] استشهاد شده است.
نویسنده  مطالب کتاب را با عناوینی مانند: «غُصن» (شاخه،شاخه قدیمی)، «فرع»(شاخه‌ی کوچک درخت)،  «ثمره»(میوه)، بشارت، زهره(شکوفه) و فاکهه(میوه) تقسیم‌بندی  کرده است. غصن اول کتاب دارای یک فرع و پنج ثمره است. در نخستین ثمره کتاب برای خالی نبودن زمین از حجت خدا به فراز پایانی آیه۷  [[سوره رعد]] استشهاد شده است.
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ ۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ [اى پيامبر،] «تو فقط هشداردهنده‌اى، و براى هر قومى رهبرى است». در همین بخش روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده که اگر روی زمین تنها دو نفر بیشتر نباشند یکی از آن دو نفر باید [[امامت|امام]] باشند. وهم چنین از او روایت شده است که امام آخرین نفری است که می‌میرد تا این که کسی علیه خداوند احتجاج نکند که بدون حجت رها شده است. <ref>الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب عجل الله تعالی فرجه، یزدی حائری،۱۴۲۲ق،  ج۱، ص۱۲.</ref>
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ ۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ [اى پيامبر،] «تو فقط هشداردهنده‌اى، و براى هر قومى رهبرى است». در همین بخش روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده که اگر روی زمین تنها دو نفر بیشتر نباشند یکی از آن دو نفر باید [[امامت|امام]] باشند. وهم چنین از او روایت شده است که امام آخرین نفری است که می‌میرد تا این که کسی علیه خداوند احتجاج نکند که بدون حجت رها شده است. <ref>الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب عجل الله تعالی فرجه، یزدی حائری،۱۴۲۲ق،  ج۱، ص۱۲.</ref>
بخش پایانی کتب بیان القاب امام زمان(ع) است. نویسنده ۱۸۶ لقب را از منابع مختلف دینی و غیر آن استخراج کرده است.  وی دو لقب مجدد و مشید را به عنوان دو لقب پایانی از دعای عهد نقل کرده است {{یادداشت|وَمُجَدِّداً لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْكامِ كِتابِكَ، وَمُشَيِّداً لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِينِكَ وَسُنَنِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وآلِهِ،و تجدیدکننده آنچه از احکام کتابت تعطیل شده و محکم‌کننده آنچه از نشانه‌های دینت و روش‌های پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) رسیده است.}}  که منظور تجدید کننده احکام تعطیل شده از قرآن و محکم کننده نشانه‌های دین و سنت‌های نبوی است.<ref>الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب عجل الله تعالی فرجه، یزدی حائری،۱۴۲۲ق،  ج۱، ص۴۳۵.</ref>


== آرا و دیدگاه‌های مؤلف ==
== آرا و دیدگاه‌های مؤلف ==
۱۷٬۴۵۴

ویرایش