صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها

برای عادل بودن صحابه، به برخی از آیات قرآن استناد شده است؛<ref>ابن‌ حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۶۲.</ref> از جمله آیه ۱۰۰ [[سوره توبه]] «وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِ‌ینَ وَالْأَنصَارِ‌ وَالَّذِینَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّ‌ضِی اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَ‌ضُوا عَنْهُ؛ و پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار، و کسانی که با نیکوکاری از آنان پیروی کردند، خدا از ایشان خشنود و آنان [نیز] از او خشنودند.»<br>

اما به باور برخی عالمان مسلمان این آیه دلالتی بر عادل بودن همه صحابه ندارد، چرا که اولا در خود [[قرآن]] آمده است که در دل‌های برخی از آنها مرض است،<ref>رجوع کنید به: سوره انفال، آیه ۴۹.</ref> برخی از آنها برای منافقان جاسوسی می‌کنند، برخی از آنها فاسقند، [[پیامبر(ص)]] از کارهای برخی از آنها بیزاری جسته است، و درست نیست که خداوند از چنین افرادی خشنود باشد؛ چرا که {{متن قرآن|فَإِنَّ اللَّهَ لَا یرْ‌ضَیٰ عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ|ترجمه=قطعا خدا از گروه فاسقان خشنود نخواهد شد.|سوره=[[سوره توبه|توبه]]|آیه=[http://tanzil.net/#۹:۹۶ ۹۶]}} ثانیا برتری و رضایت خدا از آنها، مقید به [[ایمان]] و عمل صالح است، چرا که ستودن مؤمنین در این آیه، در سیاقی است که منافقان را به سبب [[کفر]] و کارهای بدشان سرزنش می‌کند. علاوه بر این، سایر مواردی که خدا آنها را ستوده است، مقید به ایمان و عمل صالح است و اگر کسی فاسق باشد خداوند از او ناخشنود است<ref>سوره توبه، آیه۹۶.</ref> و بدکاران را کیفر می‌دهد<ref>سوره نساء، آیه۱۲۳.</ref>.<ref>الطباطبائی، المیزان، جماعة المدرسین، ج۹، ص۳۷۵-۳۷۴.</ref>