حسنعلی نخودکی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| استادان = [[جهانگیرخان قشقایی]]، [[میرزا حبیب الله رشتی]]، [[سید محمد فشارکی اصفهانی]]، [[سید محمد کاظم طباطبائی یزدی]]، [[محمدحسن مامقانی]]  

'''حسنعلی نخودکی اصفهانی''' (۱۲۷۹-۱۳۶۱قمری/۱۲۴۲-۱۳۲۱شمسی)، عالم و [[عرفان|عارف]] [[امامیه|امامی]] قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری است. پدرش مشهور به کرامت و استجابت [[دعا]] بود. خود وی نیز سال‌ها به [[تهذیب نفس]] و [[ریاضت شرعی|ریاضت های شرعی]] پرداخت و در این راه از بزرگانی همچون [[سید جعفر حسینی قزوینی]] و [[سید مرتضی کشمیری]] بهره برد.

نخودکی در رمضان همان سال به [[بوشهر]] و از آنجا، از طریق دریا، به [[مکه]] رفت.<ref>رجوع کنید به همان، ص‌‌۲۳</ref> وی چند بار دیگر نیز به [[نجف]] و [[اصفهان]] سفر کرد.<ref>رجوع کنید به همان، ص‌‌۲۲</ref> و سرانجام در ۱۳۲۹ به مشهد رفت و تا پایان عمر در آنجا ماند.<ref>رجوع کنید به همان، ص‌‌۲۳ ـ ۲۴</ref>

او همچنین ظاهر تصوف را [[شریعت]] اسلام و باطن و حقیقت آن را اتصال با [[ولایت]]، یعنی [[ایمان]] به [[ولایت]] [[امام علی]] و جانشینان وی، می‌دانست.‌ بنابراین، از نظر وی [[قطب]] کسی است که رشتۀ اجازۀ وی به علی و فرزندان معصوم وی علیهم السلام اتصال داشته باشد تا بتواند راهنمایی دیگران را بر عهده بگیرد و آنکه به ولایت متصل نیست، اگرچه ظاهر اعمالش با شرع نبوی مطابقت داشته باشد، از اسلام و تصوف بهره‌ای ندارد.<ref>همان، ص۲۶۳، ۲۵۶ـ۲۶۶</ref>