سید محمدسرور واعظ بهسودی: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب [[مصباح الاصول]] از تألیفات اوست. واعظ بهسودی در [[۱۳۵۷ش]] به دستور نورمحمد تره‌کی، رئیس‌جمهور دولت کمونیستی افغانستان، به زندان افتاد، و از آن زمان تاکنون از سرنوشت وی خبری در دست نیست.

سید محمدسرور در ۱۲۹۵ش در کجاب (کَج‌آب)، از روستاهای [[بهسود|بِهسود]]، در ولایت میدان به دنیا آمد. نام پدرش سیدحسن‌رضا بود. به دلیل فقر خانواده، سیدمحمد دوران کودکی خود را به چوپانی، حمل هیزم و کشاورزی گذراند و در کنار آن، به فراگیری [[قرآن کریم]] و برخی کتاب‌های معمول چون [[دیوان حافظ|دیوان حافظ]]، [[دیوان سعدی|سعدی]]، و... مشغول شد.<ref>ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۳.</ref>

سید محمد، پس از تعلیم [[قرآن کریم]] و کتاب‌های متداول فارسی، به فراگیری صرف و نحو (جامع المقدمات) نزد سید مصطفی بزرگ خاندان واعظ پرداخت. او در بیشتر محافل سوگواری [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت عصمت و طهارت]] شرکت می‌کرد و با بیان شیوا مصائب [[آل محمد]] را برای حاضران بیان می‌کرد، از این رو، نزد مردم به واعظ کوچک مشهور گشت.{{مدرک}}

واعظ در حدود [[۱۳۱۰ش]]، برای ادامه تحصیل عازم [[کابل]] گردید. او در پنج سال کتاب‌های مغنی، منطق، [[شرح لمعه]]، [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]، [[مکاسب]] و [[کفایة الاصول|کفایه]] را نزد [[میر علی احمد حجت|آیت‌الله میرعلی احمد حجت]] و شیخ محسن فرا گرفت و خود نیز در این مدت برخی دروسی را که خوانده بود، برای طلاب جلسه درس آیت‌الله حجت تدریس کرد. سپس به [[بهسود]] بازگشت و مدرسه محمدیه را در آن جا تأسیس نمود.{{مدرک}}

سیدمحمد سرور پس از یک دهه فعالیت در زادگاهش، به قصد ادامه تحصیل به همراه خانواده عازم [[حوزه علمیه نجف]] گردید. در مسیر راه، مدت کوتاهی در [[حوزه علمیه قم]] توقف کرد و حدود شش ماهی در درس [[آیت‌الله بروجردی]] شرکت کرد.<ref>[http://nbo.ir/fa-ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D9%87%D8%B3%D9%88%D8%AF%DB%8C__l-p-۰-۱--۶۸.aspx#_ftn۲ سایت فرهیختگان]</ref>  

او در نجف بیشتر در درس [[خارج فقه]] و اصول [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محسن طباطبائی حکیم|آیت‌الله حکیم]] شرکت می‌کرد و در حلقه [[مباحثه]] و نقد و نظر [[سید محمدباقر صدر|سیدباقر صدر]] و [[سید محمدحسین فضل‌الله]] حضور داشت. سرور اوقات دیگرش را به تدریس [[کفایة الاصول|کفایة الاصول]] و تقریر [[درس خارج|خارج اصول]] خوئی اختصاص داد و توانست کتاب [[مصباح الاصول]] را پدید آورد و [[اجازه اجتهاد]] از حکیم دریافت نمود. سرور واعظ در مباحث [[فقه|فقهی]]، فلسفی، [[کلام امامیه|کلامی]]، علوم [[قرآن]] و [[حدیث]] نیز مطالعاتی داشت.<ref> رجوع شود به: ربانی خلخالی، شهدای روحانیت شیعه، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۴.</ref>

پس از [[کودتای هفت ثور]] (اردیبهشت) [[۱۳۵۷ش]] و روی کار آمدن رژیم کمونیستی در افغانستان، مخالفت رژیم با ارزش‌های اسلامی و فشار و اختناق دو چندان گردید. دستگیری فعالان مسلمان از کابل شروع شد و در کوتاه‌ترین زمان در دیگر مناطق نیز ادامه یافت. واعظ و صدها روحانی دیگر در زمان حکومت حفیظ‌الله امین، شبانه دستگیر و زندانی شدند. به دنبال اعتراض مردم، واعظ به طور موقت آزاد گردید، ولی دوباره دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. ببرک کارمل، رئیس بعدی دولت افغانستان با ادعای اینکه تمامی زندانیان سیاسی پیش از وی به قتل رسیده‌اند، برای آنان مراسم گرامی داشت و فاتحه برگزار کرد.<ref> ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۸.</ref>

# تقریرات [[کفایة الاصول|کفایة]] یا نهج الاصول: توسط وحیدی بهسودی تدوین شده است.<ref>رجوع شود به: ربانی خلخالی، شهدای روحانیت، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۵۶؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۴ش، ج۶، ص۲۳۰.</ref>

*شریف رازی، محمد، [[گنجینه دانشمندان]]، قم، اسلامیه، ۱۳۵۴ش.