قرض: تفاوت میان نسخهها
←مفهومشناسی: افزودن صندوقهای قرض الحسنه و احکام آن
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (اصلاح متن و پانویسها و منابع) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (←مفهومشناسی: افزودن صندوقهای قرض الحسنه و احکام آن) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
قرض، اعطای مال به دیگری با تعهد گیرنده به بازپرداخت است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ج۶، ۱۳۹۵ش، ص۵۴۹.</ref> در آیاتی از قرآن کریم، تعبیر قرض الحسنه، به معنای قرض حسن و خوب به کار رفته است.<ref>نگاه کنید به: سوره بقره، آیه ۲۴۵؛ سوره مزمل، آیه ۲۰؛ سوره تغابن، آیه ۱۷؛ سوره حدید، آیه ۱۱ و ۱۸.</ref> بر این اساس، قرض حسن، قرضی است که از مال حلال باشد و با منتگذاری و آزار، ضایع نشود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۷۲.</ref> با این حال، قرض الحسنه، به معنای فقهی، یعنی قرض بدون [[ربا]] هم به کار میرود.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۵ش، ج۱۱، ص۵۸۳.</ref> | قرض، اعطای مال به دیگری با تعهد گیرنده به بازپرداخت است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ج۶، ۱۳۹۵ش، ص۵۴۹.</ref> در آیاتی از قرآن کریم، تعبیر قرض الحسنه، به معنای قرض حسن و خوب به کار رفته است.<ref>نگاه کنید به: سوره بقره، آیه ۲۴۵؛ سوره مزمل، آیه ۲۰؛ سوره تغابن، آیه ۱۷؛ سوره حدید، آیه ۱۱ و ۱۸.</ref> بر این اساس، قرض حسن، قرضی است که از مال حلال باشد و با منتگذاری و آزار، ضایع نشود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۷۲.</ref> با این حال، قرض الحسنه، به معنای فقهی، یعنی قرض بدون [[ربا]] هم به کار میرود.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۵ش، ج۱۱، ص۵۸۳.</ref> | ||
آیات [[قرآن کریم]] و [[حدیث|روایات معصومین]]، بر اهمیت قرض الحسنه تأکید کردهاند و قرض الحسنه، وام دادن به [[خدا]] قلمداد شده است.<ref>مکارم شیرازی، ربا و بانکداری اسلامی، ۱۳۸۰ش، ص۱۲۷.</ref> آیه ۲۴۵ [[سوره بقره]]، ۱۲ [[سوره مائده]]، ۱۱ و ۱۸ [[سوره حدید]]، ۱۷ [[سوره تغابن]]، و آیه ۲۰ [[سوره مزمل]] درباره قرض الحسنه است.<ref>مکارم شیرازی، ربا و بانکداری اسلامی، ۱۳۸۰ش، ص۱۲۷.</ref> | آیات [[قرآن کریم]] و [[حدیث|روایات معصومین]]، بر اهمیت قرض الحسنه تأکید کردهاند و قرض الحسنه، وام دادن به [[خدا]] قلمداد شده است.<ref>مکارم شیرازی، ربا و بانکداری اسلامی، ۱۳۸۰ش، ص۱۲۷.</ref> آیه ۲۴۵ [[سوره بقره]]، ۱۲ [[سوره مائده]]، ۱۱ و ۱۸ [[سوره حدید]]، ۱۷ [[سوره تغابن]]، و آیه ۲۰ [[سوره مزمل]] درباره قرض الحسنه است.<ref>مکارم شیرازی، ربا و بانکداری اسلامی، ۱۳۸۰ش، ص۱۲۷.</ref> صندوقهای قرض الحسنه، برای پرداخت وام به افراد نیازمند، و همچنین پرهیز از ربای موجود در وامهای بانکی، از پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ش، در نقاط مختلف ایران برپا شده<ref>برای نمونه نگاه کنید به: احمدی میانجی، خاطرات آیت الله علی احمدی میانجی، ص۸۶؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۷۰ش، ج۹، ص۱۰۲ و ۲۰۹ و ۲۷۰ و ۳۴۳.</ref> و احکام آن نیز در رسالههای توضیح المسائل بیان شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: صافی گلپایگانی، جامع الاحکام، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۰۲-۳۰۳.</ref> | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== |