نخل‌گردانی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

اسناد تاریخی، ریشه این رسم را در ایران، مربوط به  دوره [[صفویه]] می‎دانند.

==پیشینه تاریخی==

ساختن شبیه شهیدان و تابوتهای تمثیلی شهیدان و آیین حمل آنها در دسته های عزا در فرهنگ ایران پیشینه درازی دارد. نمونه برجسته و معتبر آن آیین سوگواری سالانه مرگ سیاوش (از قهرمانان شاهنامه) و حمل و گرداندن تابوت اوست.<ref> بلوکباشی، علی، نخل گردانی...، ص۱۳.</ref>{{سخ}}

بر اساس اسناد موجود استفاده از واژه نخل و اطلاق این عنوان بر رسم تابوت‎گردانی امام سوم شیعیان، به دوره صفوی باز می‎گردد. ظاهرا این مراسم با تشریفاتی کم و بیش شبیه به امروز در دوره صفویه و در مناطق مركزی و كویری ایران، با شكلی رواج داشته است.<ref> خاکی،محمد رضا و دیگری، ریخت شناسی آیین نخل گردانی، ص۱۰.</ref> به همین دلیل برخی از پژوهشگران آیین نخل گردانی را از بدعت‌های حکومت صفویه می‌دانند.<ref>آیتی، عبدالحسین، تاریخ یزد، ص۲۴۴.</ref>

==ساختار مراسم==

طبق رسومات آیین نخل‌گردانی در واقع در دو بخش برگزار می‎گردد؛ نخست نخل‌آرایی، نخل‌بندی یا همان آماده‌سازی و به اصطلاح آرایش نخل عزا، دوم نخل‌گردانی و یا نخل‎برداری. <ref>خاکی،محمد رضا و دیگری، ریخت شناسی آیین نخل گردانی، ص۱۱-۱۲.</ref>