کاربر ناشناس
رقیب و عتید: تفاوت میان نسخه‌ها
تکمیل و تصحیح منابع.
imported>Pourrezaei |
imported>Mortezanazarzadeh (تکمیل و تصحیح منابع.) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==معنای رقیب و عتید== | ==معنای رقیب و عتید== | ||
«رقیب»؛ به معنای مراقب و «عتید» به معنای کسی است که مهیای انجام کار است.<ref>طباطبائی، | «رقیب»؛ به معنای مراقب و «عتید» به معنای کسی است که مهیای انجام کار است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۴۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۲۴۹</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] گوید: رقیب یعنی حافظی که هیچ چیز از او پوشیده نیست، بنابراین مراد از رقیب در آیه، یعنی حافظ و ضابط اعمال و گفتار، و عتید یعنی آماده و حاضر، و منظور حافظانی است که آماده ثبت اعمال‌اند.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۱۳ ؛ ج۴، ص۲۸۹.</ref> | ||
وی در تفسیر [[مجمع البیان]] و [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] معتقدند رقیب و عتید نام دو فرشته نیست، بلکه دو صفت هستند که به معنای مراقبت و حفظ، و شاهد و مهیا می‌باشند.<ref>تهرانی، | وی در تفسیر [[مجمع البیان]] و [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] معتقدند رقیب و عتید نام دو فرشته نیست، بلکه دو صفت هستند که به معنای مراقبت و حفظ، و شاهد و مهیا می‌باشند.<ref>تهرانی، معادشناسی، انتشارات حکمت، ج۷، ص۱۵۸.</ref> | ||
هر انسانی دو فرشته مخصوص خود دارد. برخی با توجه به حدیثی از [[امام صادق(ع)]] | هر انسانی دو فرشته مخصوص خود دارد. برخی با توجه به حدیثی از [[امام صادق(ع)]]{{یادداشت|عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ کانَ یصَلِّی الْغَدَاةَ بِغَلَسٍ عِنْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ الصَّادِقِ أَوَّلَ مَا یبْدُو قَبْلَ أَنْ یسْتَعْرِضَ وَ کانَ یقُولُ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً إِنَّ مَلَائِکةَ اللَّیلِ تَصْعَدُ وَ مَلَائِکةَ النَّهَارِ تَنْزِلُ عِنْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأَنَا أُحِبُّ أَنْ تَشْهَدَ مَلَائِکةُ اللَّیلِ وَ مَلَائِکةُ النَّهَارِ صَلَاتِی وَ کانَ یصَلِّی الْمَغْرِبَ عِنْدَ سُقُوطِ الْقُرْصِ قَبْلَ أَنْ تَظْهَرَ النُّجُومُ. حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۲۱۳}} فرشتگان روز را غیر از فرشتگان شب دانسته‌اند.<ref>تهرانی، معادشناسی، انتشارات حکمت، ج۷، ص۱۶۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ذیل آیه ۷۸ سوره اسراء.</ref> | ||
در آیات قرآن از این دو فرشته با عناوین «مُتَلَقِّیان» و «کِرامَاً کاتِبینَ» و «رُسُل» نیز یاد شده است. علاوه بر رقیب و عتید فرشتگان دیگری نیز در کنار انسان قرار دارند که او را تا هنگام مرگ در مقابل برخی دام‌های شیطان و گزند بسیاری از حوادث حفظ میکنند.<ref>سوره رعد، آیه ۱۱؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۲۳</ref> | در آیات قرآن از این دو فرشته با عناوین «مُتَلَقِّیان» و «کِرامَاً کاتِبینَ» و «رُسُل» نیز یاد شده است. علاوه بر رقیب و عتید فرشتگان دیگری نیز در کنار انسان قرار دارند که او را تا هنگام مرگ در مقابل برخی دام‌های شیطان و گزند بسیاری از حوادث حفظ میکنند.<ref>سوره رعد، آیه ۱۱؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۲۳</ref> | ||
===دو فرشته متلقی=== | ===دو فرشته متلقی=== | ||
گروهی از مفسّران معتقدند که «رقیب» و «عتید»، همان دو فرشته‌ای هستند که در آیه «إِذْ یتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیمِینِ وَ عَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ» | گروهی از مفسّران معتقدند که «رقیب» و «عتید»، همان دو فرشته‌ای هستند که در آیه «إِذْ یتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیمِینِ وَ عَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ»{{یادداشت|«(به خاطر بیاورید) هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت می‌دارند».سوره ق، آیه ۱۷.}} به عنوان «متلقیان»، از آنها یاد شده است. فرشته سمت راست، نامش «رقیب» و نویسنده کارهای خوب است و فرشته سمت چپ، نامش «عتید» و نویسنده کارهای بد است.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۱۳۲ ؛ طبرسی، جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۱۶۶؛ کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۹، ص۱۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۲۴۹–۲۵۰</ref> | ||
[[سید محمدحسین حسینی تهرانی|سید محمد حسین تهرانی]] معتقد است چون فرشتگان مادی نیستند، مکان لازم ندارند ولی چون تعلّق به مادّه می‌گیرند نسبت و اضافه‌ای با مادّه پیدا میکنند، مانند روح انسان که مادّی نیست ولی بواسطه تعلّق به بدن، نسبت خاصّی با بدن پیدا می‌کند، آمدن دو فرشته آسمانی و قرار گرفتن بر دو شانه هم نظیر تعلّق نفس به بدن است و راست و چپ کنایه از سعادت و شقاوت است؛ یعنی آن فرشتگان یکی اعمال خوب را ثبت می‌کند و دیگری اعمال بد را ضبط می‌نماید.<ref> تهرانی، معاد شناسی، ج۷، ص۱۶۷</ref> | [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|سید محمد حسین تهرانی]] معتقد است چون فرشتگان مادی نیستند، مکان لازم ندارند ولی چون تعلّق به مادّه می‌گیرند نسبت و اضافه‌ای با مادّه پیدا میکنند، مانند روح انسان که مادّی نیست ولی بواسطه تعلّق به بدن، نسبت خاصّی با بدن پیدا می‌کند، آمدن دو فرشته آسمانی و قرار گرفتن بر دو شانه هم نظیر تعلّق نفس به بدن است و راست و چپ کنایه از سعادت و شقاوت است؛ یعنی آن فرشتگان یکی اعمال خوب را ثبت می‌کند و دیگری اعمال بد را ضبط می‌نماید.<ref>تهرانی، معاد شناسی، انتشارات حکمت، ج۷، ص۱۶۷</ref> | ||
=== کِرامَاً کاتِبینَ و سایر تعبیرات قرآنی=== | === کِرامَاً کاتِبینَ و سایر تعبیرات قرآنی=== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
=== ثبت اعمال === | === ثبت اعمال === | ||
در آیه «إِذْ یتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ...» سخن از ثبت و مراقبت دو فرشته از تمامی اعمال آدمی است، که گفتار انسان نیز بخشی از آن است، اما در آیه «ما یلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلاّ لَدَیهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ» بر الفاظ و سخنان او تکیه بیشتری می‌کند و ذکر دوباره آن در این آیه، از باب ذکر خاص بعد از عام است که نشانگر اهمیت گفتار در بین اعمال انسان دارد.<ref>طباطبائی، | در آیه «إِذْ یتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ...» سخن از ثبت و مراقبت دو فرشته از تمامی اعمال آدمی است، که گفتار انسان نیز بخشی از آن است، اما در آیه «ما یلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلاّ لَدَیهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ» بر الفاظ و سخنان او تکیه بیشتری می‌کند و ذکر دوباره آن در این آیه، از باب ذکر خاص بعد از عام است که نشانگر اهمیت گفتار در بین اعمال انسان دارد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۴۸.</ref> | ||
در روایتی، [[پیامبر(ص)]] فرمود فرشته دست راست بر فرشته دست چپ حاکم است، هر گاه [[مسلمان]] کار نیکی انجام داد، فرشته دست راست ده برابر در نامه‌اش می‌نویسد، و هرگاه گناهی انجام داد به فرشته دست چپ میگوید هفت ساعت صبر کن، اگر [[توبه]] کرد آن [[گناه]] را نمی‌نویسد و اگر توبه نکرد یک گناه به حسابش می‌نویسد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۵، ص۳۲۱.</ref> | در روایتی، [[پیامبر(ص)]] فرمود فرشته دست راست بر فرشته دست چپ حاکم است، هر گاه [[مسلمان]] کار نیکی انجام داد، فرشته دست راست ده برابر در نامه‌اش می‌نویسد، و هرگاه گناهی انجام داد به فرشته دست چپ میگوید هفت ساعت صبر کن، اگر [[توبه]] کرد آن [[گناه]] را نمی‌نویسد و اگر توبه نکرد یک گناه به حسابش می‌نویسد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۲۱.</ref> | ||
در اینکه این دو فرشته چه سخنانی را می‌نویسند در میان مفسران گفتگو است. جمعی معتقدند همه چیز را می‌نویسند، حتی ناله‌ای را که دردمند در موقع درد سر می‌دهد، در حالی که بعضی دیگر عقیده دارند تنها الفاظ خیر و شر و [[واجب]] و [[مستحب]] یا [[حرام]] و [[مکروه]] را می‌نویسند و کاری به [[مباح|مباحات]] ندارند. اما عمومیت تعبیر آیه نشان می‌دهد که تمامی الفاظ و گفتار آدمی ثبت می‌شود مگر اموری که خداوند اجازه نمی‌دهد حتی این دو فرشته از آن مطلع گردند. در [[دعای کمیل]] آمده است: وَ کلّ سَیئَةٍ أَمَرْتَ بإثْبَاتِهَا الْکرَام الْکاتِبینَ الَّذِینَ وَکلْتَهُمْ بحِفْظِ مَا یکونُ مِنِّی وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُودًا عَلَی مَعَ جَوَارِحی وَ کنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَی مِنْ وَرَآئِهِمْ وَالشَّاهِدَ لِمَا خَفِی عَنْهُمْ: بار خدایا بیامرز هر کار زشتی که کراما کاتبین آن را ثبت نموده‌اند، فرشتگان بزرگواری که برای حفظ و ثبت آنچه از من است گماشتی! و آنان را با اعضاء و جوارح من، گواهانی بر عمل من قرار دادی! و خودت در رتبهای مافوق آنها رقیب و محافظ و محاسب من بودی و شاهد بر آنچه از آنها پنهان می‌مانده است.» | در اینکه این دو فرشته چه سخنانی را می‌نویسند در میان مفسران گفتگو است. جمعی معتقدند همه چیز را می‌نویسند، حتی ناله‌ای را که دردمند در موقع درد سر می‌دهد، در حالی که بعضی دیگر عقیده دارند تنها الفاظ خیر و شر و [[واجب]] و [[مستحب]] یا [[حرام]] و [[مکروه]] را می‌نویسند و کاری به [[مباح|مباحات]] ندارند. اما عمومیت تعبیر آیه نشان می‌دهد که تمامی الفاظ و گفتار آدمی ثبت می‌شود مگر اموری که خداوند اجازه نمی‌دهد حتی این دو فرشته از آن مطلع گردند. در [[دعای کمیل]] آمده است: وَ کلّ سَیئَةٍ أَمَرْتَ بإثْبَاتِهَا الْکرَام الْکاتِبینَ الَّذِینَ وَکلْتَهُمْ بحِفْظِ مَا یکونُ مِنِّی وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُودًا عَلَی مَعَ جَوَارِحی وَ کنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَی مِنْ وَرَآئِهِمْ وَالشَّاهِدَ لِمَا خَفِی عَنْهُمْ: بار خدایا بیامرز هر کار زشتی که کراما کاتبین آن را ثبت نموده‌اند، فرشتگان بزرگواری که برای حفظ و ثبت آنچه از من است گماشتی! و آنان را با اعضاء و جوارح من، گواهانی بر عمل من قرار دادی! و خودت در رتبهای مافوق آنها رقیب و محافظ و محاسب من بودی و شاهد بر آنچه از آنها پنهان می‌مانده است.» | ||
در حدیث دیگری از [[امام صادق(ع)]] | در حدیث دیگری از [[امام صادق(ع)]]{{یادداشت|ان المؤمنین اذا قعدا یتحدثان قالت الحفظة بعضها لبعض اعتزلوا بنا، فلعل لهما سرا و قد ستر اللَّه علیهما!: "هنگامی که دو مؤمن کنار هم مینشینند و بحثهای خصوصی میکنند، حافظان اعمال به یکدیگر میگویند: ما باید کنار رویم، شاید آنها سری دارند که خداوند آن را مستور داشته". راوی میگوید:" مگر خداوند عز و جل نمیفرماید ما یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ: "هیچ سخنی انسان نمیگوید مگر اینکه فرشته مراقب و آماده ثبت اعمال نزد آن حاضر است"؟ امام فرمود: ان کانت الحفظة لا تسمع فان عالم السر یسمع و یری: "اگر حافظان سخنان آنها را نشنوند خداوندی که از اسرار با خبر است میشنود و میبیند". کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ش، ج۲، ص۱۸۲}} آمده است که خداوند برای اکرام و احترام [[مؤمن]]، بعضی از سخنان او را که جنبه سری دارد از فرشتگان مخفی می‌دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۲۴۹-۲۵۱.</ref> | ||
===حضور هنگام مرگ=== | ===حضور هنگام مرگ=== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
===شاهد اعمال در قیامت=== | ===شاهد اعمال در قیامت=== | ||
همین دو فرشته در [[قیامت]] به عنوان شاهد اعمال فرد حاضر می‌شوند. | همین دو فرشته در [[قیامت]] به عنوان شاهد اعمال فرد حاضر می‌شوند.{{وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَٰلِک یوْمُ الْوَعِیدِ ﴿۲۰﴾ وَجَاءَتْ کلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ ﴿۲۱﴾: و در صور دمیده می‌شود. این است روز وعده‌های عذاب. (۲۰) هر کسی می‌آید و با او کسی است که می‌راندش و کسی است که برایش شهادت می‌دهد. (۲۱). سوره ق.}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، | * حر عاملی، محمد بن الحسن، تفصیل وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، محمد رضا حسینی جلالی، قم، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۶ق. | ||
* محمد | * قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۶ش. | ||
* مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، | * مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، | * مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق. | ||
* کاشانی، ملا فتح الله، | * طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، تهران، انتشارات دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، ۱۳۷۷ش. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، | * کاشانی، ملا فتح الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران، کتابفروشی محمد حسن علمی، ۱۳۳۶ش. | ||
* محمد | * کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، داراکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ش. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش. | |||
* تهرانی، محمد حسین، معادشناسی، تهران، انتشارات حکمت، بی تا. | |||
* طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | * طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
{{عالم غیب}} | {{عالم غیب}} | ||