Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
قمقام زخار و صمصام بتار (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←ویژگیها) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''قَمْقام زَخّار وَ صَمْصام بتّار در احوالات حضرت مَوْلَی الْکَوْنَیْن اَبی عَبْدالله الْحُسین(ع)''' (''معنی: دریای آکنده و شمشیر برنده'') کتابی به زبان فارسی نوشته [[فرهاد میرزا]] معتمدالدوله، پسر عباس میرزا ولیعهد فتحعلی‌شاه. این کتاب که به تفصیل در شرح احوالات [[امام حسین]](ع) است در سال ۱۳۰۳ق نگارش یافته و نویسنده با نثر ساده و روان فارسی به قرائت روایی و تاریخی واقعه کربلا می‌پردازد. او در نگارش این اثر تلاش کرده تا از منابع معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] بهره ببرد و از اشعار و تمثیل‌های فارسی و عربی نیز استفاده کند. فرهاد میرزا در برخی موارد به نقد تاریخی هم پرداخته و جریاناتی مانند قیام توابین و مختار را مفصلا اشاره کرده است. | '''قَمْقام زَخّار وَ صَمْصام بتّار در احوالات حضرت مَوْلَی الْکَوْنَیْن اَبی عَبْدالله الْحُسین(ع)''' (''معنی: دریای آکنده و شمشیر برنده'') کتابی به زبان فارسی نوشته [[فرهاد میرزا]] معتمدالدوله، پسر عباس میرزا ولیعهد فتحعلی‌شاه. این کتاب که به تفصیل در شرح احوالات [[امام حسین]](ع) است در سال ۱۳۰۳ق نگارش یافته و نویسنده با نثر ساده و روان فارسی به قرائت روایی و تاریخی [[واقعه کربلا]] می‌پردازد. او در نگارش این اثر تلاش کرده تا از منابع معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] بهره ببرد و از اشعار و تمثیل‌های فارسی و عربی نیز استفاده کند. فرهاد میرزا در برخی موارد به نقد تاریخی هم پرداخته و جریاناتی مانند [[قیام توابین]] و [[قیام مختار|مختار]] را مفصلا اشاره کرده است. | ||
==داستان تألیف== | ==داستان تألیف== | ||
فرهاد میرزا در مقدمه اثر، ضمن اشاره به اینکه از جوانی نیت نگارش کتابی خالی از حشو و زواید در احوال آن حضرت از ولادت تا شهادت داشته، به ماجرایی اشاره می‌کند که در سال ۱۲۹۳ق به هنگام بازگشت از سفر [[حج]] برای او روی داده است. در این حادثه طوفانی عظیم دریا را متلاطم می‌سازد و او به امام حسین (ع) متوسل می‌گردد و [[نذر]] می‌کند که | فرهاد میرزا در مقدمه اثر، ضمن اشاره به اینکه از جوانی نیت نگارش کتابی خالی از حشو و زواید در احوال آن حضرت از ولادت تا شهادت داشته، به ماجرایی اشاره می‌کند که در سال ۱۲۹۳ق به هنگام بازگشت از سفر [[حج]] برای او روی داده است. در این حادثه طوفانی عظیم دریا را متلاطم می‌سازد و او به امام حسین (ع) متوسل می‌گردد و [[نذر]] می‌کند که اگر از دهر فرصتی و از عمر مهلتی باشد، این تألیف را به پایان ببرد.<ref>قمقام زخار، ص۶.</ref> | ||
==تاریخ تألیف == | ==تاریخ تألیف == | ||