کاربر ناشناس
زینت السادات همایونی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Dayyani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Jalalyaghmoori جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زینت السادات همایونی'''(متولد ۱۲۹۶ ش) مشهور به [[بانو همایونی]] از نزدیک‌ترین شاگردان [[بانو امین|بانو امین اصفهانی]] است. همایونی نخستین زنی است که در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) تهران به فراگیری علوم دینی پرداخت. هرچند به همین دلیل این تحصیل نیمه تمام ماند. بانو همایونی مکتب فاطمه(س) را به منظور ایجاد محیطی اختصاصی برای تحصیل زنان در علوم دینی پایه گذاری کرد. زینت السادات همایونی در سال ۱۳۸۸ ش به عنوان چهره ماندگار [[جمهوری اسلامی ایران]] انتخاب شد. همچنین در سال ۱۳۹۰ در همایش امینه امین که در اصفهان برگزار شد، از مقام او تجلیل شد. [[سید علی خامنه‌ای|آیت الله خامنه‌ای]]، رهبر [[جمهوری اسلامی ایران]]، در پیامی که برای این همایش ابلاغ کرده بود، بانو همایونی را از مفاخر جامعۀ زنان [[ایران]] اسلامی خواند. از بانو همایونی آثاری در زمینه علوم اسلامی و معارف [[اهل بیت]] منتشر شده است. | '''زینت السادات همایونی'''(<small>متولد ۱۲۹۶ ش</small>) مشهور به [[بانو همایونی]] از نزدیک‌ترین شاگردان [[بانو امین|بانو امین اصفهانی]] است. همایونی نخستین زنی است که در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) تهران به فراگیری علوم دینی پرداخت. هرچند به همین دلیل این تحصیل نیمه تمام ماند. بانو همایونی مکتب فاطمه(س) را به منظور ایجاد محیطی اختصاصی برای تحصیل زنان در علوم دینی پایه گذاری کرد. زینت السادات همایونی در سال ۱۳۸۸ ش به عنوان چهره ماندگار [[جمهوری اسلامی ایران]] انتخاب شد. همچنین در سال ۱۳۹۰ در همایش امینه امین که در اصفهان برگزار شد، از مقام او تجلیل شد. [[سید علی خامنه‌ای|آیت الله خامنه‌ای]]، رهبر [[جمهوری اسلامی ایران]]، در پیامی که برای این همایش ابلاغ کرده بود، بانو همایونی را از مفاخر جامعۀ زنان [[ایران]] اسلامی خواند. از بانو همایونی آثاری در زمینه علوم اسلامی و معارف [[اهل بیت]] منتشر شده است. | ||
[[پرونده:بانو همایونی.jpg|بندانگشتی|بانو زینت السادات همایونی ]] | [[پرونده:بانو همایونی.jpg|بندانگشتی|بانو زینت السادات همایونی ]] | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
در سال ۱۳۴۳ ه.ش که همسر بانو همایونی فوت کرد، او به اصرار برادرش در امتحان طلاب در [[مدرسۀ سپهسالار]] شرکت کرد. گفته شده است در آن زمان جز بانو امین زن دیگری در حوزۀ علوم دینی وجود نداشت و تا آن روز هیچ زنی در آزمون مدرسه سپهسالار شرکت نکرده بود. امتحان در دو رشتۀ منقول و معقول برگزار می‌شد. از ۳۷۰ نفری که داوطلب شرکت در امتحان بودند، تنها پنج نفر در رشتۀ معقول ثبت‌نام کرده بودند. پاسخگویی به سوالات امتحان برای زینت السادات همایونی دشوار نبود. چون بیش از آنچه مورد انتظار بود آموخته بود. | در سال ۱۳۴۳ ه.ش که همسر بانو همایونی فوت کرد، او به اصرار برادرش در امتحان طلاب در [[مدرسۀ سپهسالار]] شرکت کرد. گفته شده است در آن زمان جز بانو امین زن دیگری در حوزۀ علوم دینی وجود نداشت و تا آن روز هیچ زنی در آزمون مدرسه سپهسالار شرکت نکرده بود. امتحان در دو رشتۀ منقول و معقول برگزار می‌شد. از ۳۷۰ نفری که داوطلب شرکت در امتحان بودند، تنها پنج نفر در رشتۀ معقول ثبت‌نام کرده بودند. پاسخگویی به سوالات امتحان برای زینت السادات همایونی دشوار نبود. چون بیش از آنچه مورد انتظار بود آموخته بود. | ||
او با وجود قبولی در این امتحان، در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) نیز ثبت‌نام کرد و در امتحان ورودی آن جا نیز پذیرفته شد. تا دو سال او تنها زنی بود که در میان طلاب مرد در کلاس‌ها شرکت می‌کرد. با این حال تحصیل او در دانشکده وعظ و تبایغ نا تمام ماند.این به آن دلیل بود که تا آن زمان دانشکده هیچ زنی را پذیرش نکرده بود و بعد از پذیرش زینت السادات همایونی دیگر زنان نیز به دانشکده مراجعت کرده و خواستار تحصیل در آنجا بودند. در این میان نامه‌ای از مسئولین دانشگاه به دست زینت السادات همایونی رسید با این پیشنهاد که مابقی دوران تحصیل خود را در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان بگذارند. او هم که در تحصیل به دنبال مدرک نبود، از ادامۀ تحصیل در دانشگاه انصراف داد.<ref>علویه همایونی، زینت‌السادات، سفرنامه، انتشارات گلبهار، اصفهان، ۱۳۸۷، ص۶۶-۷۲</ref> | او با وجود قبولی در این امتحان، در دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) نیز ثبت‌نام کرد و در امتحان ورودی آن جا نیز پذیرفته شد. تا دو سال او تنها زنی بود که در میان طلاب مرد در کلاس‌ها شرکت می‌کرد. با این حال تحصیل او در دانشکده وعظ و تبایغ نا تمام ماند.این به آن دلیل بود که تا آن زمان دانشکده هیچ زنی را پذیرش نکرده بود و بعد از پذیرش زینت السادات همایونی دیگر زنان نیز به دانشکده مراجعت کرده و خواستار تحصیل در آنجا بودند. در این میان نامه‌ای از مسئولین دانشگاه به دست زینت السادات همایونی رسید با این پیشنهاد که مابقی دوران تحصیل خود را در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان بگذارند. او هم که در تحصیل به دنبال مدرک نبود، از ادامۀ تحصیل در دانشگاه انصراف داد.<ref>علویه همایونی، زینت‌السادات، سفرنامه، انتشارات گلبهار، اصفهان، ۱۳۸۷، ص۶۶-۷۲</ref> | ||