کاربر ناشناس
زینت السادات همایونی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Dayyani |
imported>Dayyani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
ایدۀ تاسیس مدرسه‌ای برای بانوان که در آن علوم دینی تدریس شود (یعنی همان حوزه علمیه بانوان) بعد از تجربۀ تحصیل در تهران به ذهن بانو همایونی رسید. او این ایده را با استادش [[بانو امین]] در میان گذاشت. ایدۀ تاسیس مدرسۀ علوم دینی بانوان با ایدۀ تاسیس دبیرستانی دخترانه که معلم مرد نداشته باشد، به هم پیوند خورد و بانو امین با ورقۀ اجتهاد خود از وزارت ارشاد برای هر دو مدرسه مجوز گرفت. مجوز مدرسۀ دینی بانوان با عنوان جواز تاسیس کلاس [[قرآن]] و [[رساله توضیح المسائل|رساله]] صادر شد چراکه تا پیش از این مدرسه‌ای با این ماهیت اصلاً سابقه نداشت. دستور خرید خانه از جانب بانو امین صادر شد و امورات مربوط به آن به وکیل بانو، آقای میرزا علی خان تابش و عروس‌شان فروغ‌السادات سپرده شد. دبیرستان دخترانۀ امین و [[مکتب فاطمه(س)]] در سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴ تاسیس شدند. | ایدۀ تاسیس مدرسه‌ای برای بانوان که در آن علوم دینی تدریس شود (یعنی همان حوزه علمیه بانوان) بعد از تجربۀ تحصیل در تهران به ذهن بانو همایونی رسید. او این ایده را با استادش [[بانو امین]] در میان گذاشت. ایدۀ تاسیس مدرسۀ علوم دینی بانوان با ایدۀ تاسیس دبیرستانی دخترانه که معلم مرد نداشته باشد، به هم پیوند خورد و بانو امین با ورقۀ اجتهاد خود از وزارت ارشاد برای هر دو مدرسه مجوز گرفت. مجوز مدرسۀ دینی بانوان با عنوان جواز تاسیس کلاس [[قرآن]] و [[رساله توضیح المسائل|رساله]] صادر شد چراکه تا پیش از این مدرسه‌ای با این ماهیت اصلاً سابقه نداشت. دستور خرید خانه از جانب بانو امین صادر شد و امورات مربوط به آن به وکیل بانو، آقای میرزا علی خان تابش و عروس‌شان فروغ‌السادات سپرده شد. دبیرستان دخترانۀ امین و [[مکتب فاطمه(س)]] در سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴ تاسیس شدند. | ||
پس از آن بانو امین کلیۀ امور مربوط به مکتب را به بانو همایونی واگذار کرد. او نیز با الهام از برنامۀ درسی [[دانشکده الهیات دانشگاه تهران]]، برای مکتب برنامۀ درسی نوشت. اساتید آن هم از میان شاگردان بانو امین انتخاب شدند و کار اولین حوزۀ علیمۀ بانوان با عنوان مکتب فاطمه با ۶۰ نفر بانویی که شوق آموختن علوم دینی داشتند، آغاز شد. | پس از آن بانو امین کلیۀ امور مربوط به مکتب را به بانو همایونی واگذار کرد. او نیز با الهام از برنامۀ درسی [[دانشکده الهیات دانشگاه تهران]]، برای مکتب برنامۀ درسی نوشت. اساتید آن هم از میان شاگردان بانو امین انتخاب شدند و کار اولین حوزۀ علیمۀ بانوان با عنوان مکتب فاطمه با ۶۰ نفر بانویی که شوق آموختن علوم دینی داشتند، آغاز شد. | ||
مطالب درسی مکتب در زمینۀ ادبیات عرب عبارت بودند از صرف و نحو و قرآن و دیگر مقدمات عربی؛ و در زمینۀ فارسی، املا و انشا، قرائت و دستور زبان فارسی؛ به ضمیمۀ زبان انگلیسی و تفسیر و اصول عقاید که خود بانو همایونی تدریس می‌کرد. بانو امین هم در مکتب تفسیر قرآن می‌گفتند. | مطالب درسی مکتب در زمینۀ ادبیات عرب عبارت بودند از صرف و نحو و قرآن و دیگر مقدمات عربی؛ و در زمینۀ فارسی، املا و انشا، قرائت و دستور زبان فارسی؛ به ضمیمۀ زبان انگلیسی و تفسیر و اصول عقاید که خود بانو همایونی تدریس می‌کرد. بانو امین هم در مکتب تفسیر قرآن می‌گفتند. | ||
به مرور ایدۀ تاسیس مدرسۀ دینی بانوان به دیگر شهرها هم رفت. خانم سالک، یکی از شاگردان مکتب فاطمه، در نجف‌آباد مکتب الزاهرا را تاسیس کرد. | به مرور ایدۀ تاسیس مدرسۀ دینی بانوان به دیگر شهرها هم رفت. خانم سالک، یکی از شاگردان مکتب فاطمه، در نجف‌آباد مکتب الزاهرا را تاسیس کرد. | ||
خانم زهرا مظاهری، دختر حاج شیخ مرتضی مظاهری نجفی، از دیگر شاگردان مکتب فاطمه که بعد از ازدواج به قم مهاجرت کرده بود، در سال تحصیلی 50-1349 به تشویق مراجع قم، کلاس‌هایی برای بانوان دایر کرد که ثمرۀ آن تاسیس مکتب توحید بود که در سال 1354 توسط آیت‌الله قدوسی و برنامه‌ریزی خود ایشان، ایجاد شد. بعدها در سال 1365 به فرمان امام خمینی مکاتب کوچک و پراکنده گرد هم آمدند و جامعة‌الزهرا تاسیس شد که مدتی هم بانو همایونی به عنوان استاد مدعو در آنجا تدریس می‌کرد | خانم زهرا مظاهری، دختر حاج شیخ مرتضی مظاهری نجفی، از دیگر شاگردان مکتب فاطمه که بعد از ازدواج به [[قم]] مهاجرت کرده بود، در سال تحصیلی 50-1349 به تشویق [[مرجع تقلید|مراجع]] قم، کلاس‌هایی برای بانوان دایر کرد که ثمرۀ آن تاسیس [[مکتب توحید]] بود که در سال 1354 توسط آیت‌الله [[علی قدوسی]] و برنامه‌ریزی خود ایشان، ایجاد شد. بعدها در سال 1365 به فرمان [[امام خمینی]] مکاتب کوچک و پراکنده گرد هم آمدند و [[جامعة‌الزهرا]] تاسیس شد که مدتی هم بانو همایونی به عنوان استاد مدعو در آنجا تدریس می‌کرد.<ref>طیبی، ناهید، زندگانی بانوی ایرانی، انتشارات گلبهار، اصفهان، ۱۳۸۰، ص۱۲۶-۱۳۴</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||