کاربر ناشناس
سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aghaie بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Aghaie جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| نام کامل = '''سعید بن عبدالله حنفی''' | | نام کامل = '''سعید بن عبدالله حنفی''' | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| نسب = قبیلۀ بنیحنیفه بن لجیم از شاخههای ایل بنیبکر بن وائل | | نسب = قبیلۀ بنیحنیفه بن لجیم از شاخههای ایل بنیبکر بن وائل | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
}} | }} | ||
'''سعید بن عبدالله حنفی'''، از اصحاب شجاع [[امام حسین]](ع) و از [[شهدای کربلا|شهدای]] روز [[عاشورا]]. وی در شمار شیوخ [[شیعه]] و اعیان [[کوفه]] بوده و نقش او در دعوت از امام(ع) به [[عراق]] شهرت بسیاری دارد. سعید دو نوبت حامل نامههای مهمی از کوفه بود و به خدمت امام(ع) شتافت. در نوبت دوم، نامه [[مسلم بن عقیل]] را خدمت امام(ع) برد و از آنجا همراه کاروان امام(ع) به [[کربلا]] آمد. سخنرانی وی در شب عاشورا از در حمایت از امام حسین(ع)، نشان از محبت وی به [[اهل البیت علیهم السلام|خاندان رسول الله]](ص) بود. | '''سعید بن عبدالله حنفی'''، از اصحاب شجاع [[امام حسین]](ع) و از [[شهدای کربلا|شهدای]] روز [[واقعه عاشورا|عاشورا]]. وی در شمار شیوخ [[شیعه]] و اعیان [[کوفه]] بوده و نقش او در دعوت از امام(ع) به [[عراق]] شهرت بسیاری دارد. سعید دو نوبت حامل نامههای مهمی از کوفه بود و به خدمت امام(ع) شتافت. در نوبت دوم، نامه [[مسلم بن عقیل]] را خدمت امام(ع) برد و از آنجا همراه کاروان امام(ع) به [[کربلا]] آمد. سخنرانی وی در شب عاشورا از در حمایت از امام حسین(ع)، نشان از محبت وی به [[اهل البیت علیهم السلام|خاندان رسول الله]](ص) بود. | ||
==نسب== | ==نسب== | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==همراهی با امام حسین(ع) == | ==همراهی با امام حسین(ع) == | ||
===حامل آخرین نامۀ کوفیان=== | ===حامل آخرین نامۀ کوفیان=== | ||
هنگامی که خبر مرگ [[معاویه]] به مردم کوفه رسید، [[شیعیان]] گرد هم آمدند و نامههایی به امام حسین(ع) نوشتند که توسط سفرای مختلفی به سوی امام(ع) فرستاده شد. نامۀ سوم توسط سعید بن عبدالله حنفی و هانی بن هانی ارسال شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ ترجمه تاریخ طبری، ج۷، صص۲۹۲۳-۲۹۲۴؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶؛ جلالی، سلحشوران طف، ص۲۶۲.</ref> | هنگامی که خبر مرگ [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] به مردم کوفه رسید، [[شیعیان]] گرد هم آمدند و نامههایی به امام حسین(ع) نوشتند که توسط سفرای مختلفی به سوی امام(ع) فرستاده شد. نامۀ سوم توسط سعید بن عبدالله حنفی و هانی بن هانی ارسال شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۷؛ ترجمه تاریخ طبری، ج۷، صص۲۹۲۳-۲۹۲۴؛ سماوی، ابصار العین، ص۲۱۶؛ جلالی، سلحشوران طف، ص۲۶۲.</ref> | ||
نویسندگان نامۀ سوم شَبَثُ بن | نویسندگان نامۀ سوم [[شبث بن ربعی|شَبَثُ بن رِبعی]]، [[حجار بن ابجر|حَجّار بن اَبجَر]]، [[یزید بن حارث]]، [[یزید بن رویم]]، [[عزرة بن قیس]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[محمد بن عمیر]] بودند.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، صص۱۵۸-۱۶۰.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام(ع) را قانع به آمدن نماید.<ref>کمرهای، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۵۸.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =:{{سخ}}'''السَّلامُ عَلَی سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَنَفِی الْقَائِلِ لِلْحُسَینِ وَ قَدْ أذِنَ لَهُ فِی الانْصِرَافِ لا نُخَلِّیک حَتَّی یعْلَمَ اللَّهُ أنَّا قَدْ حَفِظْنَا غَیبَةَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِیک وَ اللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أنِّی أقْتَلُ ثُمَّ أحْیا ثُمَّ أحْرَقُ ثُمَّ أذْرَی وَ یفْعَلُ ذَلِک بِی سَبْعِینَ مَرَّةً مَا فَارَقْتُک حَتَّی ألْقَی حِمَامِی دُونَک وَ کیفَ لا أفْعَلُ ذَلِک وَ إِنَّمَا هِی مَوْتَةٌ أوْ قَتْلَةٌ وَاحِدَةٌ ثُمَّ هِی الْکرَامَةُ الَّتِی لا انْقِضَاءَ لَهَا أبَداً فَقَدْ لَقِیتَ حِمَامَک وَ وَاسَیتَ إِمَامَک وَ لَقِیتَ مِنَ اللَّهِ الْکرَامَةَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ حَشَرَنَا اللَّهُ مَعَکمْ فِی الْمُسْتَشْهَدِینَ وَ رَزَقَنَا مُرَافَقَتَکمْ فِی أعْلَی عِلِّیینَ'''|تاریخ بایگانی | منبع = <small>بحارالانوار، ج۴۵، ص۷۰.</small> | تراز = چپ| عرض = 200px | اندازه خط = 15px|رنگ پس زمینه=#FF3399 | گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | ||
ترجمۀ آغاز نامۀ کوفیان چنین است: | ترجمۀ آغاز نامۀ کوفیان چنین است: |