سعید بن عبدالله حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=سپتامبر|روز=۲۴|سال=۲۰۱۴|چند = 2}}

'''سعید بن عبدالله حنفی'''، از اصحاب شجاع [[امام حسین]] (ع) و از [[شهدای کربلا|شهدای]] روز [[عاشورا]]. وی در شمار شیوخ [[شیعه]] و اعیان [[کوفه]] بوده و نقش او در دعوت از امام (ع) به [[عراق]] شهرت بسیاری دارد. سعید دو نوبت حامل نامه‌های مهمی از کوفه بود و به خدمت امام (ع) شتافت . در نوبت دوم، نامه [[مسلم بن عقیل]] را خدمت امام (ع) برد و از آنجا همراه کاروان امام (ع) به [[کربلا]] آمد. سخنرانی وی در شب عاشورا از در حمایت از امام حسین (ع)، نشان از محبت وی به [[اهل البیت علیهم السلام|خاندان رسول الله]] (ص) بود.  

وی از قبیلۀ بنی حنیفه<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج2، ص28.</ref> بن لجیم از شاخه‌های ایل بنی بکر بن وائل از بطن قبیلۀ عدنان بود. او از محترمان و مردی شناخته شده از اهالی کوفه است که به شجاعت و عبادت نیز شهرت داشت. برخی نام او را سعد ذکر کرده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج45، ص70.</ref>

==همراهی با امام حسین (ع)==

هنگامی که خبر مرگ [[معاویه]] به مردم کوفه رسید، [[شیعیان]] گرد هم آمدند و نامه‎هایی به امام حسین (ع) نوشتند که توسط سفرای مختلفی به سوی امام (ع) فرستاده شد. نامۀ سوم توسط سعید بن عبدالله حنفی و هانی بن هانی ارسال شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج4، ص262؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص97؛ ترجمه تاریخ طبری، ج7، صص2923-2924؛ سماوی، ابصار العین، ص216؛ جلالی، سلحشوران طف، ص262.</ref>

نویسندگان نامۀ سوم شَبَثُ بن رِبعیّ، حَجّار بن اَبجَر، یزید بن حارث، یزید بن رویم، عزرة بن قیس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمیر بودند.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، صص158-160.</ref> برخی معتقدند که این مأموریت به جهت وجاهت سعید بن عبدالله بوده، به امید آنکه این وجاهت، امام (ع) را قانع به آمدن نماید.<ref>کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص158.</ref>

::به حسین بن علی از شیعیان مؤمن و مسلمان وی، اما بعد: زود بیا که مردم در انتظار تو هستند و دل با کسی جز دو ندارند، بشتاب بشتاب درود بر تو باد...اما بعد همه جا سبز شده و میوه¬ها رسیده و چاه‌ها پر آب شده، اگر خواهی بیا که سپاه تو آمده است و سلام بر تو باد.<ref>رکـ:طبری، تاریخ طبری، ج4، صص261-262؛ سماوی، ابصار العین، ص216؛ ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص97؛ جلالی، سلحشوران طف، ص262؛ کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص162.</ref>

امام حسین (ع) به وسیلۀ سعید پاسخ لازم را برای مردم کوفه نگاشته و قید کرد که مسلم بن عقیل را به عنوان سفیر خود برای شما روانه کوفه نمود. زمانی که مسلم وارد کوفه شد، در منزل [[مختار ثقفی]] ساکن شده و برای مردم سخنرانی کرد. [[عابس بن ابی شبیب شاکری]] و سپس [[حبیب بن مظاهر]] خطبه خواندند و پس از آن دو نفر سعید بن عبدالله حنفی بپاخواسته و سوگند خورد که مصمم است به یاری حسین (ع) برخیزد. در این مجلس، مسلم وی را مأمور کرد تا امام (ع) را برای ورود به کوفه دعوت کند. سعید مجدد به مکه بازگشت و حامل نامۀ مسلم بن عقیل بود و از مکه در رکاب اباعبدالله (ع) وارد کربلا شد.<ref>سماوی، ابصار العین، ص216؛ جلالی، سلحشوران طف، ص263.</ref>

وی در شب عاشورا حماسه‌ای بزرگ پدید آورد و آن هنگامی بود که امام (ع) در نیمۀ شب عاشورا اصحاب را پشت خیمه‌ها جمع کرده و پس از سخنرانی معروف خود از آنان خواستند که هر یک دست دوست خود را گرفته و از تاریکی شب بهره گرفته و این ناحیه و سرزمین را ترک کنند. سپس فرمود:

::یا ابن رسول الله (ص) به خدا سوگند ما دست از یاری شما بر نخواهیم داشت، تا اینکه [[خدا]] بداند که ما به وصیت پیغمبر (ص) در حق ذریۀ او عمل کردیم. به خدا سوگند اگر کشته شوم، سپس زنده گردم، هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکستر مرا به باد دهند باز هم از شما دست بر نخواهم داشت، جانم فدایت گردد.<ref>ترجمه تاریخ طبری، ج7، ص3016؛ تستری، قاموس الرجال، ج5، ص107؛ سماوی، ابصار العین، ص216؛ رکـ: ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص107؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج2، ص28؛ کمره‌ای، عنصر شجاعت، ج1، ص164؛ مقرم، مقتل الحسین (ع)، ص89؛ ابی مخنف، وقعة الطف، ص229؛ ساحل خونین، صص125-126؛ امین، اعیان الشیعه، ج7، ص241.</ref>

در مورد شهادت وی جماعتی بر این عقیده هستند که او در روز عاشورا بعد از نماز ظهر، خدمت امام (ع) رسید؛ پس از دریافت اجازه در حالی که رجز می‌خواند به میدان جنگ رفت و پس از جنگی دلیرانه بسیاری را به قتل رسانید و جماعتی را مجروح نمود سپس به شهادت رسید.

{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =:{{سخ}}{{شعر|نستعلیق}}{{ب|أقدم حسین الیوم تلق أحمدا| و شیخک الخیر علیا ذا الندی}}{{م|و حسناً کالبدر وافی أسعدا}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | منبع = <small>ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص112.</small> | تراز = وسط| عرض = 350px | اندازه خط = 13px|رنگ پس‌زمینه=#ffeebb| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}

جماعتی دیگر از تاریخ نگاران و ارباب مقاتل، شهادت سعید را بعد از زوال آفتاب ظهر عاشورا و بعد از نماز ظهر نوشته‌اند.<ref>ترجمه تاریخ طبری، ج7، صص3045؛ طبری، تاریخ طبری، ج4، ص326 .</ref>

ظهر عاشورا در بحبوحه نبرد، امام حسین (ع) نماز خوف به جا آورد، زمانی که سپاهیان دشمن به امام (ع) نزدیک شدند، سعید بن عبدالله مقابل حضرت ایستاد و باران تیرها را از چپ و راست به جان خرید. وی با صورت، سینه، پهلوها و دست‌هایش، از اصابت تیرها به امام (ع) جلوگیری می‌کرد.<ref> تستری، قاموس الرجال، ج5، صص107-108؛ سماوی، ابصار العین، ص217؛ جلالی، سلحشوران طف، ص264؛ ابی مخنف، وقعة الطف، ص266؛ امین، اعیان الشیعه، ج7، ص241؛ ساحل خونین، ص148.</ref>

::خدایا! همانگونه که قوم عاد و ثمود لعنت کردی، اینان (سپاه کوفه) را مورد لعن خویش قرار ده. خدایا! سلام و درود مرا به پیامبرت برسان و درد و رنجی را که در اثر زخم‌های بدنم تحمل نمودم به آن حضرت ابلاغ فرما؛ زیرا من در یاری پیامبرت خواستار دستیابی به پاداش توأم.<ref>تستری، قاموس الرجال، ج5، صص107-108؛ سماوی، ابصار العین، صص217-218؛ جلالی، سلحشوران طف، صص264-265؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج2، ص28؛ ساحل خونین، ص148.</ref>

سپس رو به امام (ع) کرده، می‌گوید: ای فرزند رسول خدا، آیا به پیمانم عمل کردم؟ امام (ع) فرمود: آری؛ تو در بهشت پیشاپیش من قرار داری.<ref>تستری، قاموس الرجال، ج5، ص108؛ سماوی، ابصار العین، ص218؛ جلالی، سلحشوران طف، ص265؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج2، ص28.</ref> نقل شده که هنگام شهادت، به جز زخم‌های شمشیر و نیزه، 13 تیر بر بدنش بوده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج7، ص241.</ref>

{{ستون-شروع|2}}

* ابی مخنف، '''وقعة الطف'''، تحقیق محمد هادی یوسفی سماوی، المجمع العالمی لاهل بیت (علیهم السلام)، قم، 1427ق.

* همو، '''سلحشوران طف'''، تحقیق و نگرشی جامع بر زندگانی امام حسین (ع) و حماسه آفرینان کربلا، ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین (علیه السلام)، مترجم عباس جلالی، انتشارات زائر، قم، 1384ش.

* طبری، محمد بن جریر، '''تاریخ الطبری'''، المعروف بتاریخ الامم و الملوک، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت، 1879م.

* همو، '''تاریخ طبری یا تاریخ الرسل و الملوک،''' ترجمه ابوالقاسم پاینده، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، تهران، 1352ش.

* کمره ای، خلیل، '''عنصر شجاعت یا هفتاد دو تن و یک تن'''، اصحاب سید الشهداء، دارالعرفان، قم، 1389ش.

* موسوی مقرم، سید عبدالرزاق، '''مقتل الحسین (ع) او حدیث کربلاء'''، منشورات الشریف الرضی.

* ابن طاووس، '''ساحل خونین''': ترجمه لهوف سید بن طاووس، مترجم محمدجواد مولوی نیا، سرور، قم، 1377ش.