ملا عباس تربتی: تفاوت میان نسخه‌ها

«یک هفته قبل از وفات٬ بعد از [[نماز صبح]] در حالت بیماری رو به قبله خوابید و عبایش را بر روی چهره‌اش کشید. ناگهان مانند آفتابی که از روزنی بر جایی بتابد یا نورافکنی را متوجه جایی گردانند روی پیکرش از سر تا پا روشن شد و رنگ چهره‌اش که به سبب بیماری زرد گشته بود شفاف گردید چنانکه از زیر عبای نازک که بر رخ کشیده بود دیده می‌شد. تکانی خورد و گفت: سلام علیکم یا [[رسول الله]] (ص). پس از آن بر حضرت [[امیرالمؤمنین]] [[امام علی|علی]] (ع) و یکایک [[ائمه]] تا [[امام دوازدهم]] سلام می‌کرد و از آمدن آنها اظهار تشکر می‌کرد. پس بر حضرت [[فاطمه زهرا]] (س) سلام کرد. سپس بر [[حضرت زینب]] سلام کرد. پس بر مادر خودش سلام کرد. این حالت تا دو ساعت از آفتاب برآمده دوام داشت. پس از آن روشنی که بر پیکرش می‌تابید از بین رفت و به حال عادی برگشت و باز رنگ چهره به همان حالت زردی بیماری عود کرد و درست در یکشنبه دیگر در همان ساعت، حالت احتضار را گذرانید و به آرامی تسلیم حق گشت.»<ref>راشد،فضیلت‌های فراموش شده،۱۳۸۰ش،ص۱۴۹و۱۵۰.</ref>