کاربر ناشناس
سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیه لا تحزن: اصلاح پانویس
imported>Salvand جز (←منابع: افزودن منبع) |
imported>Salvand جز (←آیه لا تحزن: اصلاح پانویس) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
ترجمه: اگر او را یاری نکنید، خداوند او را یاری کرد؛ آن هنگام که کافران او را (از مکّه) بیرون کردند، در حالی که دوّمین نفر بود (و یک نفر بیشتر همراه نداشت)؛ در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می‌گفت: «غم مخور، خدا با ماست!» در این موقع، خداوند سکینه (و آرامش) خود را بر او فرستاد؛ و با لشکرهایی که مشاهده نمی‌کردید، او را تقویت نمود. | ترجمه: اگر او را یاری نکنید، خداوند او را یاری کرد؛ آن هنگام که کافران او را (از مکّه) بیرون کردند، در حالی که دوّمین نفر بود (و یک نفر بیشتر همراه نداشت)؛ در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می‌گفت: «غم مخور، خدا با ماست!» در این موقع، خداوند سکینه (و آرامش) خود را بر او فرستاد؛ و با لشکرهایی که مشاهده نمی‌کردید، او را تقویت نمود. | ||
این آیه به [[هجرت پیامبر]] از [[مکه]] به [[مدینه]] اشاره می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۴۱۹.</ref> وقتی که پیامبر(ص) از طریق [[وحی]] از توطئه قتل خود آگاه شد، با [[ابوبکر]] از مکه خارج شدند و از بیراهه به سوی [[یثرب]] رفتند تا به [[غار ثور]] رسیدند و در آنجا مخفی شدند.<ref>ابن هشام، ۲، ص۱۲۶تا۱۲۹؛ ابن سعد، ۱، ص۲۲۷تا۲۲۹.</ref> برخی از اهل سنت نزول سکینه را (که در آیه آمده) بر قلب ابوبکر دانسته‌اند یعنی ضمیر در «علیه» را به ابوبکر برگردانده‌اند و این اتفاق را جزو فضایل او برشمرده‌اند.<ref>میبدی، | این آیه به [[هجرت پیامبر]] از [[مکه]] به [[مدینه]] اشاره می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۴۱۹.</ref> وقتی که پیامبر(ص) از طریق [[وحی]] از توطئه قتل خود آگاه شد، با [[ابوبکر]] از مکه خارج شدند و از بیراهه به سوی [[یثرب]] رفتند تا به [[غار ثور]] رسیدند و در آنجا مخفی شدند.<ref>ابن هشام، ۲، ص۱۲۶تا۱۲۹؛ ابن سعد، ۱، ص۲۲۷تا۲۲۹.</ref> برخی از اهل سنت نزول سکینه را (که در آیه آمده) بر قلب ابوبکر دانسته‌اند یعنی ضمیر در «علیه» را به ابوبکر برگردانده‌اند و این اتفاق را جزو فضایل او برشمرده‌اند.<ref>میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۴، ۱۳۸، ۱۳۹؛ نویری، نهایة الارب، ۱۹۷۵م، ج۱۹، ص۱۴-۱۵؛ بخاری، صحیح، ج۵، ص۲۰۴؛ نک: ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۹، ص۲۵۳.</ref> اما گفته شده است چنین سخنی صحیح نیست چراکه تمام ضمیرها در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه راجع به پیامبر است و اینکه این آیه بنا دارد یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند.<ref>ر.ک: طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۳۷۵.</ref> | ||
===آیه صادقین=== | ===آیه صادقین=== | ||