سوره هود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیه تبدیل سیئات به حسنات (۱۱۴)
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
[[محمدجواد مغنیه]] صاحب [[تفسیر الکاشف]] با نقل سخن طبرسی درباره پاک شدن گناهان با نمازهای پنجگانه معتقد است: این تفسیر خلاف [[عقل]] و [[فطرت]] است زیرا میان احکام و تکلیف از نظر [[شرع]]، عقل و قانون هیچ ارتباطی وجود ندارد به عبارت دیگر اطاعت از هر حکمی چه [[واجب]] چه [[حرام]] ارتباطی با فرمانبرداری یا مخالفت از حکم دیگر ندارد و منظور از این سخن که نماز گناهان را می‌پوشاند این است که نماز نیکی‌های زیادی دارد و هرگاه نیکی‌ها و بدی‌های شخص در میزان قرار داده شود کفه نیکی‌های او سنگین‌تر می‌شود مشروط بر اینکه بدی و گناه شخص [[گناه کبیره]] نباشد و حقی از مردم ضایع نکرده باشد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۲۷۵-۲۷۶.</ref> | [[محمدجواد مغنیه]] صاحب [[تفسیر الکاشف]] با نقل سخن طبرسی درباره پاک شدن گناهان با نمازهای پنجگانه معتقد است: این تفسیر خلاف [[عقل]] و [[فطرت]] است زیرا میان احکام و تکلیف از نظر [[شرع]]، عقل و قانون هیچ ارتباطی وجود ندارد به عبارت دیگر اطاعت از هر حکمی چه [[واجب]] چه [[حرام]] ارتباطی با فرمانبرداری یا مخالفت از حکم دیگر ندارد و منظور از این سخن که نماز گناهان را می‌پوشاند این است که نماز نیکی‌های زیادی دارد و هرگاه نیکی‌ها و بدی‌های شخص در میزان قرار داده شود کفه نیکی‌های او سنگین‌تر می‌شود مشروط بر اینکه بدی و گناه شخص [[گناه کبیره]] نباشد و حقی از مردم ضایع نکرده باشد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۲۷۵-۲۷۶.</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] نویسنده تفسیر المیزان در تفسیر بخش پایانی آیه (إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ۚ ترجمه: زيرا نيكي‌ها، بديها را از ميان مى‌برند.) گفته است که این جمله در واقع علت جمله قبل است (وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّيْلِ ترجمه:در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار) که امر به اقامه نماز (نماز های پنجگانه) کرده است ودر مقام بیان این نکته است که نمازها، حسناتی هستند که بر نفوس مؤمنان وارد می شوند و آثار به جا مانده از گناهان را در نفوس از بین می برند و البته میزان تأثیر حسنات(نمازها) برای نابود ساختن آثار گناهان به اندازه و میزان و ارزشمندی آنهاست.(هر مقدار حسنات خالص تر و بهتر باشند تأثیر بیشتری خواهند داشت.) <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. موسسه اعلمی بیروت، ج۱۱، ص۵۸</ref> | [[علامه طباطبایی]] نویسنده [[تفسیر المیزان]] در تفسیر بخش پایانی آیه (إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ۚ ترجمه: زيرا نيكي‌ها، بديها را از ميان مى‌برند.) گفته است که این جمله در واقع علت جمله قبل است (وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّيْلِ ترجمه:در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار) که امر به اقامه نماز (نماز های پنجگانه) کرده است ودر مقام بیان این نکته است که نمازها، حسناتی هستند که بر نفوس مؤمنان وارد می شوند و آثار به جا مانده از گناهان را در نفوس از بین می برند و البته میزان تأثیر حسنات(نمازها) برای نابود ساختن آثار گناهان به اندازه و میزان و ارزشمندی آنهاست.(هر مقدار حسنات خالص تر و بهتر باشند تأثیر بیشتری خواهند داشت.) <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. موسسه اعلمی بیروت، ج۱۱، ص۵۸</ref> | ||
==آیات الاحکام== | ==آیات الاحکام== | ||