آیه نجوا: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[اسباب نزول|شأن نزول]] [[آیه]] آمده است گروهی از ثروتمندان [[اسلام|مسلمان]]، زیاد نزد پیغمبر(ص) می‌آمدند و با او نجوا (گفتگوی سری) می‌کردند و نوبت فقیران را می‌گرفتند که این کار باعث ناراحتی فقرا می‌شد.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۱۸۹. </ref> پیامبر اسلام(ص) نیز از پرگویی و زیاد نشستن‌شان ناراحت می‌شد به همین دلیل خداوند آیه نجوا که به آیه مناجات نیز معروف است<ref> علامه حلی، نهج الحق، ۱۴۰۷ق، ص۱۸۲-۱۸۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۵، ص۳۷۶؛ میبدی، کشف الاسرار و عده الابرار، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۰-۲۱.</ref> را در امر به [[صدقه]] دادن پیش از نجوا کردن با پیغمبر، نازل کرد.<ref>واحدی، اسباب النزول، ترجمه ذکاوتی، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۰-۲۲۱.</ref> بعضی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] نیز تصریح کرده‌اند که هدف گروهی از نجواکنندگان این بود که از این راه بر دیگران برتری کسب کنند. پیامبر اکرم(ص) هم در عین این که ناراحت بود از آنان ممانعت نمی‌کرد تا اینکه [[قرآن]] آنان را از این کار نهی کرد.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۲۲۴.</ref>