صعصعة بن صوحان: تفاوت میان نسخه‌ها
←مخالفت با معاویه
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
صلح امام حسن(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]]، صعصعه از کسانی بود که [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] برای او اَمان گرفت.<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۸۵.</ref> پس از صلح امام حسن(ع)، معاویه در [[کوفه]] صعصعه را دید و به او گفت: به خدا سوگند دوست نداشتم تو در امان من باشی. صعصعه در پاسخ او گفت به خدا سوگند من نیز دوست نداشتم تو را با این نام صدا کنم؛ سپس به معاویه با عنوان خلیفه سلام کرد. معاویه گفت اگر (در خلیفه دانستن من) صادق هستی بر [[منبر]] برو و علی(ع) را [[لعن]] کن. صعصعه بر منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی در سخنانی دوپهلو گفت: ای مردم من از نزد فردی (معاویه) می‌آیم که به من دستور داده علی(ع) را لعن کنم. پس او (خودش) را لعن کنید و منظورش لعن بر معاویه بود.(وأنَّه أمرني أن ألعن علياً، فالعنوه)<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۳۶۳ش، ص۶۹.</ref> | صلح امام حسن(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]]، صعصعه از کسانی بود که [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] برای او اَمان گرفت.<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۸۵.</ref> پس از صلح امام حسن(ع)، معاویه در [[کوفه]] صعصعه را دید و به او گفت: به خدا سوگند دوست نداشتم تو در امان من باشی. صعصعه در پاسخ او گفت به خدا سوگند من نیز دوست نداشتم تو را با این نام صدا کنم؛ سپس به معاویه با عنوان خلیفه سلام کرد. معاویه گفت اگر (در خلیفه دانستن من) صادق هستی بر [[منبر]] برو و علی(ع) را [[لعن]] کن. صعصعه بر منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی در سخنانی دوپهلو گفت: ای مردم من از نزد فردی (معاویه) می‌آیم که به من دستور داده علی(ع) را لعن کنم. پس او (خودش) را لعن کنید و منظورش لعن بر معاویه بود.(وأنَّه أمرني أن ألعن علياً، فالعنوه)<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۳۶۳ش، ص۶۹.</ref> | ||
[[ابن اعثم کوفی]] گزارش کرده است که زمانی، معاویه به بزرگان کوفه گفت: نظرتان چیست که شما را با وجود نادانی‌های‌تان بخشیدم، در حالی که مستحق مجازات بودید؟ خداوند رحمت کند [[ابوسفیان]] را که انسان صبوری بود و اگر همه مردم از اولاد او بودند، همه صبور می‌گشتند. صعصعه گفت: به خدا سوگند ای معاویه که این افراد، فرزندان مردمانی بهتر از ابوسفیان هستند و افراد سفیه و جاهل از نسل ابوسفیان بیشتر از صبوران آن‌ها هستند.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳۸۸.</ref> | [[ ابن‌اعثم کوفی |ابن اعثم کوفی]] گزارش کرده است که زمانی، معاویه به بزرگان کوفه گفت: نظرتان چیست که شما را با وجود نادانی‌های‌تان بخشیدم، در حالی که مستحق مجازات بودید؟ خداوند رحمت کند [[ابوسفیان]] را که انسان صبوری بود و اگر همه مردم از اولاد او بودند، همه صبور می‌گشتند. صعصعه گفت: به خدا سوگند ای معاویه که این افراد، فرزندان مردمانی بهتر از ابوسفیان هستند و افراد سفیه و جاهل از نسل ابوسفیان بیشتر از صبوران آن‌ها هستند.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳۸۸.</ref> | ||
==مهارت در سخنوری== | ==مهارت در سخنوری== | ||