سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها

|ترجمه= (کافران در جهل و غفلتند) تا آن گاه که وقت مرگ هر یک از آنها فرا رسد، در آن حال گوید: بارالها، مرا به دنیا بازگردانید.شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهی نمودم) عمل صالحی انجام دهم!» (ولی به او می‌گویند:) چنین نیست! این سخنی است که او به زبان می‌گوید (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند!|اندازه=100%}}

این آیات حال [[مشرکان]] و بدکاران را هنگام رویارو شدن با [[مرگ]] توصیف می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۶۷.</ref> در این هنگام پرده‌ها از دیدگان آنان کنار می‌رود و گویی سرنوشت خود را با چشم می‌بینند و واقف بر عواقب رفتار خود می‌گردند. به همین خاطر از پروردگار خود می‌خواهند تا آنها را به زندگی مجدد برگرداند تا جبران عمل کنند، اما قانون آفرینش چنین اجازه‌ای را به هیچ‌کس نمی‌دهد و راه بازگشتی وجود ندارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۳۱۰-۳۱۲.</ref> [[علامه طباطبایی]] در المیزان دو احتمال درباره جمله ای که انسان مشرک هنگام مرگ می گوید: «رب ارجعون لعلی اعمل صالحا فیما ترکت » ذکر کرده  ۱- منظور اموالی است که در دنیا رها کرده است و منظور از عمل صالح انفاق اموالش در راه های خیر و احسان و رضایت الهی است. ۲- منظور دنیایی است که رهایش کرده و منظور از عمل صالح نماز و روزه وحج و... و نیز عبادات مالی است.  وی هم چنان احتمال نخست را خوب ولی ظهور احتمال دوم را بیشتر دانسته است.  <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج۱۵، ص۶۷.</ref>