Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
نیشابور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حضور امام رضا در نیشابور
جز (←منابع) |
|||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
*'''استقبال مردم نیشابور از امام رضا:''' با ورود علی بن موسی(ع) به نیشابور بسیاری از مردم و علمای شهر از ایشان استقبال کردند. این استقبال در کتاب تاریخ نیشابور به صورت باشکوهی گزارش شده است.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، تلخیص: خلیفه نیشابوری، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۱.</ref> به اعتقاد برخی پژوهشگران، این استقبال گویای محبوبیت خاندان اهل بیت در میان مردم و گرایش اهالی نیشابور به فرهنگ شیعی بوده است.<ref>دشتی، تاریخ تشیع در نیشابور، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۵.</ref> | *'''استقبال مردم نیشابور از امام رضا:''' با ورود علی بن موسی(ع) به نیشابور بسیاری از مردم و علمای شهر از ایشان استقبال کردند. این استقبال در کتاب تاریخ نیشابور به صورت باشکوهی گزارش شده است.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، تلخیص: خلیفه نیشابوری، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۱.</ref> به اعتقاد برخی پژوهشگران، این استقبال گویای محبوبیت خاندان اهل بیت در میان مردم و گرایش اهالی نیشابور به فرهنگ شیعی بوده است.<ref>دشتی، تاریخ تشیع در نیشابور، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۵.</ref> | ||
*'''اقامت امام رضا در منزل بانو پسنده:''' برخی افراد سرشناس نیشابور انتظار داشتند امام رضا پس از ورود به نیشابور در منزل آنان اقامت کند اما امام رضا در منزل ساده و محقر یکی از زنان سالخورده شیعه و دوستدار اهل بیت اقامت کرد. این زن به [[بانو پسنده]] یا پسندیده مشهور است و در غرب شهر نیشابور، در نزدیکی آرامگاه بی‌بی شطیطه مدفون است.<ref>[http://abarshahr.blogfa.com/post-117.aspx «بانو پسنده و سعادت میزبانی امام علی بن موسی‌الرضا»، به کوشش ققنوس شرق، پایگاه اینترنتی ابرشهر: دانشنامه نیشابور، تاریخ درج: بهمن‌ماه ۱۳۸۵، تاریخ بازدید: ۱ دی ۱۳۹۵.]</ref> شهرت وی به پسنده این بوده که علی بن موسی از میان خانه‌های بزرگ نیشابور، خانهٔ کوچک وی را پسندیده بود. برخی از مورخین محل اقامت امام را محله قز در کوچه بلاس آباد (بلاش آباد) گفته‌اند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۲.</ref> | *'''اقامت امام رضا در منزل بانو پسنده:''' برخی افراد سرشناس نیشابور انتظار داشتند امام رضا پس از ورود به نیشابور در منزل آنان اقامت کند اما امام رضا در منزل ساده و محقر یکی از زنان سالخورده شیعه و دوستدار اهل بیت اقامت کرد. این زن به [[بانو پسنده]] یا پسندیده مشهور است و در غرب شهر نیشابور، در نزدیکی آرامگاه بی‌بی شطیطه مدفون است.<ref>[http://abarshahr.blogfa.com/post-117.aspx «بانو پسنده و سعادت میزبانی امام علی بن موسی‌الرضا»، به کوشش ققنوس شرق، پایگاه اینترنتی ابرشهر: دانشنامه نیشابور، تاریخ درج: بهمن‌ماه ۱۳۸۵، تاریخ بازدید: ۱ دی ۱۳۹۵.]</ref> شهرت وی به پسنده این بوده که علی بن موسی از میان خانه‌های بزرگ نیشابور، خانهٔ کوچک وی را پسندیده بود. برخی از مورخین محل اقامت امام را محله قز در کوچه بلاس آباد (بلاش آباد) گفته‌اند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۲.</ref> | ||
*'''زیارت قبر محمد محروق:''' یکی از اقدامات امام رضا در نیشابور زیارت قبر محمد محروق بود. محمد محروق در قیام ابن طباطبا به فرماندهی ابوالسرایا در ۱۹۹ق علیه مأمون عباسی شرکت کرد و پس از درگذشت ابن طباطبا رهبری قیام را برعهده گرفت.<ref>مسعودی، ابوالحسن علی بن حسین، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۳۹؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ص۳۵۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۳م، ج۳، ص۴۵۹.</ref> پس از شکست قیام محمد محروق به دستور مأمون از عراق به خراسان منتقل شد<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ۳۵۵-۳۵۶ و ۳۶۴.</ref> و توسط عوامل خلیفه در ۲۰۰ق در نیشابور بر اثر مسمومیت به شهادت رسید و در همانجا دفن شد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ص۳۶۶.</ref> محمد محروق نوه زید بن علی است و در برخی منابع از او به عنوان امام زیدیه نام برده شده است.<ref>مروزی، الفخری فی أنساب الطالبیین، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۵۱.</ref> زیارت امام رضا از قبر محروق موجب شد مرقد او به عنوان یکی از زیارتگاه‌های شیعیان قرار بگیرد.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۴۴.</ref> | *'''زیارت قبر محمد محروق:''' یکی از اقدامات امام رضا در نیشابور زیارت قبر محمد محروق بود. محمد محروق در قیام ابن طباطبا به فرماندهی [[ابوالسرایا]] در ۱۹۹ق علیه مأمون عباسی شرکت کرد و پس از درگذشت ابن طباطبا رهبری قیام را برعهده گرفت.<ref>مسعودی، ابوالحسن علی بن حسین، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۳۹؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ص۳۵۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۳م، ج۳، ص۴۵۹.</ref> پس از شکست قیام محمد محروق به دستور مأمون از عراق به خراسان منتقل شد<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ۳۵۵-۳۵۶ و ۳۶۴.</ref> و توسط عوامل خلیفه در ۲۰۰ق در نیشابور بر اثر مسمومیت به شهادت رسید و در همانجا دفن شد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۵ق، ص۳۶۶.</ref> محمد محروق نوه زید بن علی است و در برخی منابع از او به عنوان امام زیدیه نام برده شده است.<ref>مروزی، الفخری فی أنساب الطالبیین، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۵۱.</ref> زیارت امام رضا از قبر محروق موجب شد مرقد او به عنوان یکی از زیارتگاه‌های شیعیان قرار بگیرد.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۴۴.</ref> | ||
*'''حمام امام رضا:''' در منابع تاریخی و روایی به ماجرای حمامی در نیشابور اشاره شده که به سبب خشک شدن یا کم شدن آب قنات نزدیک آن، حمام متروکه و غیرقابل استفاده بود. زمانی که امام رضا قصد حمام کردن داشتند قنات خشک شده که به کهلان معروف بود، از آب فراوان برخوردار شد. این حمام پس از این واقعه به حمام رضا(ع) معروف شد و مردم از آب قنات حمام جهت تبرک استفاده می‌کردند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، تلخیص: خلیفه نیشابوری، به کوشش بهمن کریمی، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۲ و ۱۳۳؛شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۱۴۵.</ref> | *'''حمام امام رضا:''' در منابع تاریخی و روایی به ماجرای حمامی در نیشابور اشاره شده که به سبب خشک شدن یا کم شدن آب قنات نزدیک آن، حمام متروکه و غیرقابل استفاده بود. زمانی که امام رضا قصد حمام کردن داشتند قنات خشک شده که به کهلان معروف بود، از آب فراوان برخوردار شد. این حمام پس از این واقعه به حمام رضا(ع) معروف شد و مردم از آب قنات حمام جهت تبرک استفاده می‌کردند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، تلخیص: خلیفه نیشابوری، به کوشش بهمن کریمی، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۲ و ۱۳۳؛شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۱۴۵.</ref> | ||
*'''سخنرانی امام در مسجد:''' یکی از اقدامات امام رضا در دوره اقامت در نیشابور نشر احادیث نبوی و ارشاد مردم بوده است. در محله قز، محل اقامت امام، مسجدی وجود داشت که ایشان به آن مسجد می‌رفتند. بر اساس گزارش‌های تاریخی، در زمان سخنرانی امام، چند هزار نفر با دوات و قلم سخنان امام را ثبت و ضبط می‌کردند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۶.</ref> | *'''سخنرانی امام در مسجد:''' یکی از اقدامات امام رضا در دوره اقامت در نیشابور نشر احادیث نبوی و ارشاد مردم بوده است. در محله قز، محل اقامت امام، مسجدی وجود داشت که ایشان به آن مسجد می‌رفتند. بر اساس گزارش‌های تاریخی، در زمان سخنرانی امام، چند هزار نفر با دوات و قلم سخنان امام را ثبت و ضبط می‌کردند.<ref>حاکم نیشابوری، تاریخ نیشابور، ۱۳۳۷ش، ص۱۳۶.</ref> | ||