سوره لقمان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مقدس اردبیلی]] در [[زبدة البیان فی احکام القرآن]] ذیل این [[آیه]]، [[لهو]] را به هرگونه باطلی که باعث دور مانده انسان از خیر و اهداف انسانی است، تعریف می‌کند و مصادیقی از جمله [[خرافات]]، [[غنا]] و داستان‌های بی پایه و اساس را برای آن برمی‌شمارد و قائل به [[حرام|حرمت]] این‌گونه لهویات است.<ref>مقدس اردبیلی، زبده البیان، ۱۳۸۶ق، ص۴۱۳.</ref> [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] به نقل از بیشتر مفسران منظور از لهو الحدیث در این آیه را غنا و آوازه خوانی تفسیر کرده است؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۹۰.</ref> ولی [[محمدجواد مغنیه]] در [[تفسیر الکاشف]] با نقل [[روایت|روایتی]] از امام صادق(ع) لهو را هرگونه طعنه زدن به حق و ریشخند کردن آن می‌داند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۵۷.</ref> [[فقها]] نیز ذیل این آیه مباحث مفصلی درباره مصادیق لهوالحدیث از جمله غنا آورده‌اند.<ref>فیض نسب، آیات الاحکام فی التراث الامام الخمینی، ۱۳۸۴ش، ص۶۷۹-۶۹۲.</ref>