فضایل امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

سب]] کند، مرا لعن کرده است»؛<ref>ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۹۴.</ref> «هر کس علی را اذیت کند، مرا اذیت کرده است»‌؛<ref>ابن‌حنبل، فضائل امیر المومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۷۴.</ref> «با دوستی علی است که [[ایمان|مؤمن]] از [[منافق]] شناخته می‌شود»؛<ref>ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۷۲.</ref> «علی از من و من از علی‌ام»؛<ref>احمد حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۷۹.</ref> «یاد علی [[عبادت]] است»؛<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۵۶.</ref> «نگاه به علی عبادت است»؛<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۵۲، ح۴۶۸۱.</ref> [[حدیث خاصف النعل|حدیث خاصِف النَعل]]<ref>ابن‌مردویه، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۱۶۲. </ref>{{یادداشت|روزى [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] به [[شرک|مشرکان]] [[قبیله قریش|قریش]] فرمود: یا از عقاید و کارهاى خلاف خود دست بردارید یا [[خدا|خداوند]] کسى را برمى انگیزد که با شمشیر، به خاطر دفاع از [[اسلام]]، گردن شما را مى زند؛ کسى که خداوند قلب او را بر [[ایمان]] آزموده و سرشار از ایمان به خودش ساخته است.

حاضران سؤال کردند: «آن شخص کیست؟» فرمود: «هُوَ خاصِفُ النَّعْلِ»؛ (او کسى است که مشغول وصله کردن کفش است). این در حالى بود که پیامبر(ص) نعلین خود را به على(علیه السلام) داده بود تا آن را وصله کند.[[ابن شهرآشوب|ابن شهر آشوب]]، [[مناقب آل ابی‌طالب (کتاب)|مناقب]]، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۴۴ به نقل از صحیح ترمذی؛ <ref>https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=25&lid=0&mid=246382&catid=22879</ref>}} و [[حدیث مؤاخات]] (تو برادر منی).<ref>احمد حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۳، ص۴۸۰.</ref>{{یادداشت|«مؤاخات» به معناى برادرى و [[عقد اخوت]]

* [[امیرالمؤمنین (لقب)|لقب امیرالمؤمنین]]: به‌معنای امیر، فرمانده و رهبر مسلمانان، لقبی است که به‌اعتقاد شیعیان به حضرت علی(ع) اختصاص دارد. به‌باور شیعیان، این لقب نخستین بار در زمان پیامبر اسلام برای علی بن ابی‌طالب به‌کار رفته است<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۸.</ref> [[سید ابن طاووس]]، محدث شیعه در قرن هفتم، در کتاب [[الیقین باختصاص مولانا علی بامرة المؤمنین (کتاب)|الیقین باختصاص مولانا علی بإمرة المؤمنین]]، با اتکا به ۲۲۰ حدیث از منابع اهل‌سنت، لقب امیرالمؤمنین را مختص امام علی(ع) دانسته است.<ref>تقدمی معصومی، نور الأمیر فی تثبیت خطبة الغدیر، ۱۳۷۹ش، ص۹۷.</ref>{{یادداشت|  به اعتقاد [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|علامه طهرانی]] این لقب افضلِ(با فضیلت‌ترین) القاب علی بن ابی طالب است، و از اين لقب می‌توان پى برد همان طور كه آن حضرت از تمام جهات فضائل نفسيه و مكارم اخلاق و ملكات و عقائد و درجات [[توحید|توحيد]] از همه افضل و اكمل بوده‏ حتما بايد در [[زهد]] كه از صفات [[ایمان|مؤمنين]] است از همه زاهدتر باشد و گرنه در اين خصوص عنوان امارت نخواهد داشت، و اگر فرض شود در تمام امت مثلا یک نفر زهدش از آن حضرت بيشتر باشد يا در ردیف زهد آن حضرت باشد در این صورت از این نقطه نظر، آن حضرت امیر او نخواهد بود و هم‌چنین در سایر صفات حسنه مانند جود و سخا و ایثار و عفو و اغماض و علم و حلم و کَرَم و نماز و روزه  و انفاق و جهاد و قضاء و حکم و لطافتِ دل و پاکى ضمير و معارف الهيه و اطلاع بر اسرار و اتصاف به صفات خدا و اسماء حسنى، و وصول به درجات مقربین و صدیقین و شهداء و تجلى ذات مقدس حضرت احدیت و مراتب فنا و بقا، در همه اینها اميرالمؤمنين به علت مزيت و شرافت، عنوان رهبرى و امارت را داشته است و در همه جلو و مقدم بوده است. حسینی طهرانی، امام شناسی، ج۲، صص۳۵-۳۷}}

چنان‌که [[ابن ابی‌الحدید|ابن‌ابی‌الحدید]] از [[محمد بن عبدالله اسکافی|ابوجعفر اِسکافی]] متکلم معتزلی قرن سوم قمری نقل کرده، [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] گروهی از [[صحابه]] و [[تابعین]] را مأمور کرده بود که احادیثی در نکوهش امام علی جعل کنند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۶۳.</ref> او در نامه‌ای از کارگزارانش خواست دوستداران [[عثمان بن عفان]] را شناسایی و به خود نزديک كنند و آنچه این افراد در فضيلت عثمان نقل مى‌كنند، برایش بنويسند.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴.</ref> به‌گفته على بن محمد مدائنى مورخ قرن سوم هجری قمری، مردم برای رسيدن به مال و منال در مدح عثمان حديث آوردند و نقل فضايل عثمان فراوانى گرفت؛<ref> ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴.</ref> ازاین‌رو معاویه در نامه دیگری به کارگزارانش نوشت از مردم دعوت کنند كه فضايل [[صحابه]] و [[خلفای سه‌گانه]] را روايت كنند تا اینکه در فضيلت حضرت علی(ع) حديثى نباشد، مگر اينكه روايتى همانند آن در فضل خلفاى نخستين و صحابه بياورند يا ضد و مخالف آن را نقل كنند.{{یادداشت| نمونه‌هایی از این فضایل چنین است: توصیه پیامبر به پیروی از ابوبکر و عمر پس از خود، طلوع خورشید بر بهترین شخص پس از پیامبران یعنی ابوبکر، آیه مباهله در شأن خلفا و فرزندانشان، بوسه پیامبر بر موی سفید ابوبکر به اشتیاق بهشت.https://makarem.ir/maaref/fa/category/specials/111879/فضائل-ساختگی-خلفا }} وی این کار را مایه روشنایی چشم و وسیله‌ای برای  نابودسازی راه وروش ابوتراب([مام علی(ع)] و شیعانش برشمرده است.<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۵.</ref> {{یادداشت|و لا تتركوا خبرا يرويه أحد من المسلمين في أبي تراب إلا و تأتوني بمناقض له في الصحابة فإن هذا أحب إلى و أقر لعيني و أدحض لحجة أبي تراب و شيعته و أشد عليهم من مناقب عثمان و فضله.}}