فضایل امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

== جلوگیری از نشر فضایل علی(ع) ==

بنابر گزارش‌های تاریخی، در دوره [[بنی‌امیه]] به‌دستور معاویه از نقل و نشر فضایل امام علی(ع) جلوگیری شد: به‌گفته على بن محمد مدائنى مورخ قرن سوم، معاويه به كارگزارانش نوشته بود که هركس چيزى در فضیلت امام علی(ع) و خاندانش نقل کند، حرمتى براى جان و مالش نيست.<ref>ابن‌ابی‌‎الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴.</ref> همچنین روایت‌کردن از وی، یادکردن از او به نیکی و نام‌گذاری فرزندان به‌نام علی ممنوع شده بود.<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانش‌نامه امیر المؤمنین، ۱۴۲۸ق، ص۴۷۵تا۴۸۳.</ref> معاویه امام علی را سَبّ (ناسزاگویی) می‌کرد و می‌گفت: دست از این کار برنمی‌دارم تا کسی فضيلتى را از او ياد نكند.<ref>ابن‌ابى‌الحديد، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۵۷.</ref> به‌دستور او [[سب علی(ع)|سَبّ علی]] بر منابر آغاز شد<ref>ابن ابی‌‎الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴.</ref> و تا دوره [[عمر بن عبدالعزیز]] حدود ۶۰ سال ادامه داشت.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> به گفته [[علامه حلی]] (۶۴۸-۷۲۶ق) در کتاب [[کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین (کتاب)|کشف الیقین]] دوستان امام علی(ع) از ترس و  دشمنان او از روی حسادت فضایل آن حضرت را نشر نمی‌دادند با این حال شرق و غرب از فضائل او پر شده بود.<ref>علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴.</ref>  

سید علی شهرستانی در کتاب «منعُ تدوینِ الحدیث»، نوشته است: بیشتر نویسندگان شیعه معتقدند یکی از عوامل [[منع حدیث]] جلوگیری از نشر فضایل امام علی(ع) بوده است؛<ref>شهرستانی، منع تدوین الحدیث، ۱۴۱۸ق، ص۵۷.</ref> چراکه در احادیث پیامبر درباره اهل‌بیت، [[برتری اهل‌بیت(ع)]] و شایستگی آنان برای [[خلافت]] بیان شده بود و این با منافع حکومت [[بنی‌امیه]] در تضاد بود.<ref> اصغرپور، «درآمدی بر مناقب‌نگاری اهل بیت»، ص۲۷۰.</ref>