فضایل امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←فضایل قرآنی
جز (←فضایل روایی) |
جز (←فضایل قرآنی) |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
* [[آیه تطهیر]]: بخشی از [[آیه]] ۳۳ [[سوره احزاب]] است که در آن از [[اراده الهی|اراده خداوند]] بر پاکی [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت(ع)]] از رجس و پلیدی سخن آمده است. مفسران شیعه معتقدند این آیه در خصوص [[اصحاب کساء]] نازل شده است.<ref>ابن حکم، تفسیر الحبری، ۱۴۰۸ق، ص۲۹۷-۳۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۶۰؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref> | * [[آیه تطهیر]]: بخشی از [[آیه]] ۳۳ [[سوره احزاب]] است که در آن از [[اراده الهی|اراده خداوند]] بر پاکی [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت(ع)]] از رجس و پلیدی سخن آمده است. مفسران شیعه معتقدند این آیه در خصوص [[اصحاب کساء]] نازل شده است.<ref>ابن حکم، تفسیر الحبری، ۱۴۰۸ق، ص۲۹۷-۳۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۶۰؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref> | ||
* [[آیه اولی‌الامر]]: آیه ۵۹ [[سوره نساء]] است که مؤمنان را به اطاعت از [[خدا]] و رسول خدا(ص) و اولی‌الامر دستور می‌دهد.<ref>سوره نساء، آيه۵۹.</ref> از نظر مفسران شیعه و سنی آیه مذکور بر عصمت [[اولوالامر|اولی الامر]] دلالت دارد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۸۹؛ فخر رازی، مفاتیح‌الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳.</ref> در روایات منظور از اولی‌الامر امامان شیعه معرفی شده است.<ref> قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲، ج۱، ص۳۴۱؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۲۵۱-۲۵۲.</ref> | * [[آیه اولی‌الامر]]: آیه ۵۹ [[سوره نساء]] است که مؤمنان را به اطاعت از [[خدا]] و رسول خدا(ص) و اولی‌الامر دستور می‌دهد.<ref>سوره نساء، آيه۵۹.</ref> از نظر مفسران شیعه و سنی آیه مذکور بر عصمت [[اولوالامر|اولی الامر]] دلالت دارد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۸۹؛ فخر رازی، مفاتیح‌الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳.</ref> در روایات منظور از اولی‌الامر امامان شیعه معرفی شده است.<ref> قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲، ج۱، ص۳۴۱؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۲۵۱-۲۵۲.</ref> | ||
* [[آیه مودت]]: آیه ۲۳ [[سوره شوری]] است. در این آیه، مودت و محبتِ «اَلْقُرْبیٰ» به‌عنوان مزد رسالت پیامبر بر مسلمانان واجب شده است.<ref>سوره شوری، آیه۲۳.</ref> از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] منظور از القربی را [[علی]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]] دانسته است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۳، ص۲۳۲.</ref> | * [[آیه مودت]]: آیه ۲۳ [[سوره شوری]] است. در این آیه، مودت و محبتِ «اَلْقُرْبیٰ» به‌عنوان مزد [[نبوت|رسالت]] پیامبر بر مسلمانان واجب شده است.<ref>سوره شوری، آیه۲۳.</ref> از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] منظور از القربی را [[امام علی علیه‌السلام|علی]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]] دانسته است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۳، ص۲۳۲.</ref> | ||
* [[آیه اطعام]]: این آیه نیکوکاران را کسانی معرفی می‌کند که با آنکه خودشان به غذا نیاز دارند آن را به‌خاطر خدا به [[فقیر|مسکین]]، [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند.<ref>سوره انسان، آيه۸و۹.</ref> بنابر روایات این آیه، درباره بخشش امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) نازل شد.<ref>علامه طباطبایی، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۱۳۲.</ref> طبق احادیث، حضرت علی(ع)، فاطمه(س) به‌خاطر شفای حسنین(ع) سه روز [[روزه]] گرفتند و هر سه روز هنگام [[افطار]] با اینکه خود گرسنه بودند، غذایشان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۷۰.</ref> | * [[آیه اطعام]]: این آیه نیکوکاران را کسانی معرفی می‌کند که با آنکه خودشان به غذا نیاز دارند آن را به‌خاطر خدا به [[فقیر|مسکین]]، [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند.<ref>سوره انسان، آيه۸و۹.</ref> بنابر روایات این آیه، درباره بخشش امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) نازل شد.<ref>علامه طباطبایی، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۱۳۲.</ref> طبق احادیث، حضرت علی(ع)، فاطمه(س) به‌خاطر شفای حسنین(ع) سه روز [[روزه]] گرفتند و هر سه روز هنگام [[افطار]] با اینکه خود گرسنه بودند، غذایشان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۷۰.</ref> | ||
* [[آیه اهل الذکر|آیه اهل‌الذکر]]: آیه ۴۳ [[سوره نحل]] و ۷ [[سوره انبیاء]] است که بر پرسیدن سؤال از اهل ذکر تأکید می‌کند.<ref>سوره نحل، آیه۴۳؛ سوره انبیاء، آيه۷.</ref> بر پایه برخی روایات، اهل ذکر منحصر در اهل‌بیت پیامبر است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۳۲.</ref> | * [[آیه اهل الذکر|آیه اهل‌الذکر]]: آیه ۴۳ [[سوره نحل]] و ۷ [[سوره انبیاء]] است که بر پرسیدن سؤال از اهل ذکر تأکید می‌کند.<ref>سوره نحل، آیه۴۳؛ سوره انبیاء، آيه۷.</ref> بر پایه برخی روایات، اهل ذکر منحصر در اهل‌بیت پیامبر است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۳۲.</ref> | ||
* [[آیه نصر]]: آیه ۶۲ [[سوره انفال ]] است. به نظر [[ناصر مکارم شیرازی| آیت‌الله مکارم شیرازی]]، هر مؤمنی که رسول اکرم(ص) را یاری کرده، مشمول این آیه است ولی تردیدی نیست که مصداق أکمل و فرد شاخص مؤمنان در این آیه، حضرت علی(ع) است. <ref>مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۱۲.</ref> او در کتاب [[آیات ولایت در قرآن]] تصریح کرده است که آيه نصر، يكى از آيات فضيلت امیرالمؤمنین(ع) است.<ref>مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۰۷.</ref> | * [[آیه نصر]]: آیه ۶۲ [[سوره انفال ]] است. به نظر [[ناصر مکارم شیرازی| آیت‌الله مکارم شیرازی]]، هر مؤمنی که رسول اکرم(ص) را یاری کرده، مشمول این آیه است ولی تردیدی نیست که مصداق أکمل و فرد شاخص [[ایمان|مؤمنان]] در این آیه، حضرت علی(ع) است. <ref>مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۱۲.</ref> او در کتاب [[آیات ولایت در قرآن]] تصریح کرده است که آيه نصر، يكى از آيات فضيلت امیرالمؤمنین(ع) است.<ref>مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۰۷.</ref> | ||
* '''صراط مستقیم''': در روایات متعددی علی و [[ولایت امام علی(ع)|ولایت علی(ع)]] همان صراط مستقیم در قرآن معرفی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۱۶ و ۴۱۷ و ۴۳۳؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۹۲، ۲۷۹، ۲۸۰ و ۲۸۶؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۷ ،۱۷۸، ۴۰۰، ۴۱۷ و ۴۳۳.</ref> | * '''صراط مستقیم''': در روایات متعددی علی و [[ولایت امام علی(ع)|ولایت علی(ع)]] همان صراط مستقیم در قرآن معرفی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۱۶ و ۴۱۷ و ۴۳۳؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۹۲، ۲۷۹، ۲۸۰ و ۲۸۶؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۷ ،۱۷۸، ۴۰۰، ۴۱۷ و ۴۳۳.</ref> | ||