هفت آسمان: تفاوت میان نسخه‌ها

بحث از اینکه مراد از آسمان‌های هفت‌گانه چیست، پیشینه درازی میان مسلمانان دارد.<ref>رضایی صفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن،۱۳۸۸ش، ج۵، ص۱۲۷.</ref> عالمان مسلمانان دیدگاه‌های فراوان و متنوعی درباره آن مطرح کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> برخی از آنها کوشیده‌اند مسئله هفت‌آسمان را با نظریه‌های علمی زمان خود هماهنگ کنند.<ref>مصباح یزدی، معارف قرآن، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۱.</ref> برخی از نظریه‌ها عبارتند از:

*شمار آسمان‌ها نُه تا است و [[کرسی]] و [[عرش]] آسمان‌های هشتم و نهم‌اند. [[علامه مجلسی]] و [[ملاهادی سبزواری]] و کم‌وبیش [[ابن سینا]] چنین نظری داشته‌اند. این نظریه به منظور هماهنگ‌کردن مسئله هفت‌آسمان با نظریه افلاک نه‌گانه بطلمیوس مطرح شد.<ref>رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن،۱۳۸۸ش، ج۵، ص۱۲۷، ۱۲۸.</ref>

*هفت‌آسمان همان سیارات هفت‌گانه است. زمانی که این نظریه ارائه شد، هنوز اورانوس و نپتون و پلوتن کشف نشده بود. این نظریه دیدگاه فخر رازی بود.<ref>رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن،۱۳۸۸ش، ج۵، ص۱۲۸، ۱۲۹.</ref>

*هفت‌آسمان‌ مدارهای سیارات هفت‌گانه‌اند.<ref>رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن،۱۳۸۸ش، ج۵، ص۱۲۹.</ref>

*هفت‌آسمان مادی هستند؛ اما همه سیارات، ستارگان و کهکشان‌ها آسمان اول‌اند و شش آسمان دیگر را خارج از دسترس دانش بشری است. نویسندگان [[تفسیر نمونه]] این نظریه را پذیرفته‌اند.<ref>نک مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref>

*عدد هفت در قرآن در زمینه آسمان‌ها به معنای کثرت به کار رفته است. بنابراین مراد قرآن از هفت‌آسمان وجود آسمان‌های بسیار است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۶۶، ۱۶۷.</ref>