پرش به محتوا

عاصم بن ابی النجود کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۶: خط ۷۶:


قیس آل قیس در کتاب خویش آورده است: «عاصم از تابعان و محبین خاندان پیامبر بود چنان که قرائت خویش را از شیخین و از ابو عبدالرحمن سلمی و او هم از امیرالمؤمنین علی فرا گرفته است.»<ref>آل قیس، قیس، الایرانیون و الادب العربی، تهران، ج۱، ص۲۴ </ref>
قیس آل قیس در کتاب خویش آورده است: «عاصم از تابعان و محبین خاندان پیامبر بود چنان که قرائت خویش را از شیخین و از ابو عبدالرحمن سلمی و او هم از امیرالمؤمنین علی فرا گرفته است.»<ref>آل قیس، قیس، الایرانیون و الادب العربی، تهران، ج۱، ص۲۴ </ref>
==ویژگی قرائت عاصم==
شیوه قرائت عاصم کوفی را ترتیل آرام و پیوسته، اما نه بی حال و سست، بلکه توام با طنین و آهنگ وصف کرده‌اند. عاصم به همزه‌ها و مدها عنایت داشت و محکم و استوار قرائت می‌کرد و فصاحت و اتقان و تحریر و تجوید را یکجا جمع کرده بود.
همچنین وی از همه قرای سبعه و راویان مشهورشان به حسن صوت و تجوید در قرائت مشهورتر است.


==شخصيت علمى و دينى==
==شخصيت علمى و دينى==
خط ۹۱: خط ۸۷:


[[قاضی نورالله شوشتری]]،<ref>شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۴۸-۵۴۹</ref> عبدالجلیل قزوینی<ref>قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، ۱۳۵۸ش، ص۲۱۳</ref> و نيز [[سید حسن صدر]]، به تشيّع عاصم تصريح دارند، به همين جهت قاطبه دانشمندان شيعه، قرائت عاصم را فصيح‌‏ترين قراءات دانسته‏‌اند. چنانكه جزرى نيز در رده‏‌بندى قراءات قرّاء سبعه، قرائت عاصم را افصح القراءات ناميده است.<ref>جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، دارالفرقان، ص۱۰۹.</ref>
[[قاضی نورالله شوشتری]]،<ref>شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۴۸-۵۴۹</ref> عبدالجلیل قزوینی<ref>قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، ۱۳۵۸ش، ص۲۱۳</ref> و نيز [[سید حسن صدر]]، به تشيّع عاصم تصريح دارند، به همين جهت قاطبه دانشمندان شيعه، قرائت عاصم را فصيح‌‏ترين قراءات دانسته‏‌اند. چنانكه جزرى نيز در رده‏‌بندى قراءات قرّاء سبعه، قرائت عاصم را افصح القراءات ناميده است.<ref>جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، دارالفرقان، ص۱۰۹.</ref>
==ویژگی قرائت عاصم==
شیوه قرائت عاصم کوفی را ترتیل آرام و پیوسته، اما نه بی حال و سست، بلکه توام با طنین و آهنگ وصف کرده‌اند. عاصم به همزه‌ها و مدها عنایت داشت و محکم و استوار قرائت می‌کرد و فصاحت و اتقان و تحریر و تجوید را یکجا جمع کرده بود.
همچنین وی از همه قرای سبعه و راویان مشهورشان به حسن صوت و تجوید در قرائت مشهورتر است.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/3120 فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قرائت عاصم»، ج۱، ص۳۷۰۰] </ref>
==راویان قرائت عاصم==
گروه بی شماری با واسطه و بدون واسطه، قرائت عاصم را روایت کرده‌اند که عبارتند از: [[ابان بن تغلب]] شیعی؛ ابان بن یزید عطار؛ [[حفص بن سلیمان]]؛ حماد بن سلمه؛ حماد بن یزید؛ [[سلیمان بن مهران اعمش]]؛ [[ابوبکر بن عیاش]]؛ ضحاک بن میمون؛ [[ابوعمرو بن علاء |ابوعمرو بن علاء]]؛ [[خلیل بن احمد]]؛ [[حمزة بن حبیب |حمزة بن حبیب]]. همچنین عده دیگری تمام یا قسمتی از قرائات عاصم را روایت کرده‌اند.
در این جمع، دو نفر به نام‌های حفص و ابوبکر بن عیاش شهرت بیشتری دارند که می‌گویند این دو نفر قرائت عاصم را بدون واسطه از خود وی روایت کرده‌اند:
*'''ابوعمر حفص بن سلیمان بن مغیره بزاز اسدی کوفی''' (۹۰-۱۸۰ق) مشهور به حفص را ربیب (فرزند همسر) عاصم می‌دانند. حفص، قرائت قرآن را پنج آیه پنج آیه مانند کودکی که قرآن را از استاد خود می‌آموزد، از عاصم فرا گرفت.
زنجانی می‌نویسد: «حفص مردی عالم و عامل و آگاه‌ترین اصحاب به قرائت وی بوده است». چنان که ابن معین می‌گوید، روایت و نقل صحیح قرائت عاصم را حفص انجام داده است.
گرچه آرا و نظریات علما درباره حفص دچار نوعی اضطراب و تردید است، ولی در امر قرائت، فردی مورد اعتماد و براساس شواهد فراوان، شخصیتی مقبول و پذیرفته شده است.
*'''ابوبکر شعبة بن عیاش اسدی کوفی''' (۹۵-۱۹۳ق) قرآن را سه بار بر عاصم خواند و بر عطاء بن سائب و اسلم منقری و عمر عرضه کرد. ابوبکر از پیشوایان اهل سنت بود و حدود هفت سال پیش از مرگش سمت اقراء و بررسی قرائت دیگران را رها کرد؛ در عین حال، عالمی عامل و دانشمندی بزرگ بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/3120 فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قرائت عاصم»، ج۱، ص۳۷۰۰] </ref>


==قرائت عاصم از منظر دانشمندان اسلام==
==قرائت عاصم از منظر دانشمندان اسلام==
خط ۱۱۱: خط ۱۲۰:
:::«عاصم قرائت را از ابوعبدالرحمان سلمى فرا گرفته، كه او نيز قرائت تمامى قرآن را از على امير مؤمنان (ع) دريافت نموده» و اضافه می‌كند «فصيح‌ترين قرائات، قرائت عاصم است، زيرا از ريشه آن فرا گرفته و هر آنچه ديگران كج رفته‌اند، او راه استوار را انتخاب نموده است».<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم السلام)، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۳.</ref>
:::«عاصم قرائت را از ابوعبدالرحمان سلمى فرا گرفته، كه او نيز قرائت تمامى قرآن را از على امير مؤمنان (ع) دريافت نموده» و اضافه می‌كند «فصيح‌ترين قرائات، قرائت عاصم است، زيرا از ريشه آن فرا گرفته و هر آنچه ديگران كج رفته‌اند، او راه استوار را انتخاب نموده است».<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم السلام)، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۳.</ref>
همچنين [[علامه‏ حلی]] در كتاب [[المنتهی |المنتهی]] گويد: «بهترين قرائت‌ها نزد من، قرائت عاصم است».<ref>علامه حلّی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۶۴.</ref>
همچنين [[علامه‏ حلی]] در كتاب [[المنتهی |المنتهی]] گويد: «بهترين قرائت‌ها نزد من، قرائت عاصم است».<ref>علامه حلّی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۶۴.</ref>
==راویان قرائت عاصم==
گروه بی شماری با واسطه و بدون واسطه، قرائت عاصم را روایت کرده‌اند که عبارتند از: [[ابان بن تغلب]] شیعی؛ ابان بن یزید عطار؛ [[حفص بن سلیمان]]؛ حماد بن سلمه؛ حماد بن یزید؛ [[سلیمان بن مهران اعمش]]؛ [[ابوبکر بن عیاش]]؛ ضحاک بن میمون؛ [[ابوعمرو بن علاء |ابوعمرو بن علاء]]؛ [[خلیل بن احمد]]؛ [[حمزة بن حبیب |حمزة بن حبیب]]. همچنین عده دیگری تمام یا قسمتی از قرائات عاصم را روایت کرده‌اند.
در این جمع، دو نفر به نام‌های حفص و ابوبکر بن عیاش شهرت بیشتری دارند که می‌گویند این دو نفر قرائت عاصم را بدون واسطه از خود وی روایت کرده‌اند:
*'''ابوعمر حفص بن سلیمان بن مغیره بزاز اسدی کوفی''' (۹۰-۱۸۰ق) مشهور به حفص را ربیب (فرزند همسر) عاصم می‌دانند. حفص، قرائت قرآن را پنج آیه پنج آیه مانند کودکی که قرآن را از استاد خود می‌آموزد، از عاصم فرا گرفت.
زنجانی می‌نویسد: «حفص مردی عالم و عامل و آگاه‌ترین اصحاب به قرائت وی بوده است». چنان که ابن معین می‌گوید، روایت و نقل صحیح قرائت عاصم را حفص انجام داده است.
گرچه آرا و نظریات علما درباره حفص دچار نوعی اضطراب و تردید است، ولی در امر قرائت، فردی مورد اعتماد و براساس شواهد فراوان، شخصیتی مقبول و پذیرفته شده است.
*'''ابوبکر شعبة بن عیاش اسدی کوفی''' (۹۵-۱۹۳ق) قرآن را سه بار بر عاصم خواند و بر عطاء بن سائب و اسلم منقری و عمر عرضه کرد. ابوبکر از پیشوایان اهل سنت بود و حدود هفت سال پیش از مرگش سمت اقراء و بررسی قرائت دیگران را رها کرد؛ در عین حال، عالمی عامل و دانشمندی بزرگ بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/3120 فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قرائت عاصم»، ج۱، ص۳۷۰۰] </ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
کاربر ناشناس