پرش به محتوا

عاصم بن ابی النجود کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
خط ۸۶: خط ۸۶:
==شخصيت علمى و دينى==
==شخصيت علمى و دينى==
عاصم از ديدگاه دانشمندان [[شيعه]] و نيز علماء [[اهل سنت]]، شخصيتى بارز و با [[تقوا|تقوى]] و مورد اعتماد در قرائت بوده است. آنان وى را جامع فصاحت و قرائت صحيح و [[تجوید]] معرفى كرده و صاحب صوت خوش و دلنواز دانسته‌‏اند.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلا، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۲۵۹</ref>
عاصم از ديدگاه دانشمندان [[شيعه]] و نيز علماء [[اهل سنت]]، شخصيتى بارز و با [[تقوا|تقوى]] و مورد اعتماد در قرائت بوده است. آنان وى را جامع فصاحت و قرائت صحيح و [[تجوید]] معرفى كرده و صاحب صوت خوش و دلنواز دانسته‌‏اند.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلا، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۲۵۹</ref>
[[محمد باقر خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات (کتاب)|روضات الجنات]] در شرح حال عاصم نوشته است:
:::«او از پارساترین و پرهیزکارترین قاریان بود و رای وی درست‌ترین آرا و در قرائت از همهٔ قاریان تلاش بیشتری انجام می‌داد.»
[[قاضی نورالله شوشتری]] هم در کتاب  [[مجالس المومنین]] آورده است:
:::«او مردی متبحر در صرف و نحو و قرائت بود و در زمان خویش یگانه... قرآن را با صدایی نیکو می خواند و در قرائت و تلاوت قرآن از فصیحان بوده است...»
[[قاضی نورالله شوشتری]]،<ref>شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۴۸-۵۴۹</ref> عبدالجلیل قزوینی<ref>قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، ۱۳۵۸ش، ص۲۱۳</ref> و نيز [[سید حسن صدر]]، به تشيّع عاصم تصريح دارند، به همين جهت قاطبه دانشمندان شيعه، قرائت عاصم را فصيح‌‏ترين قراءات دانسته‏‌اند. چنانكه جزرى نيز در رده‏‌بندى قراءات قرّاء سبعه، قرائت عاصم را افصح القراءات ناميده است.<ref>جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، دارالفرقان، ص۱۰۹.</ref>
[[قاضی نورالله شوشتری]]،<ref>شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۴۸-۵۴۹</ref> عبدالجلیل قزوینی<ref>قزوینی رازی، عبدالجلیل، نقض، ۱۳۵۸ش، ص۲۱۳</ref> و نيز [[سید حسن صدر]]، به تشيّع عاصم تصريح دارند، به همين جهت قاطبه دانشمندان شيعه، قرائت عاصم را فصيح‌‏ترين قراءات دانسته‏‌اند. چنانكه جزرى نيز در رده‏‌بندى قراءات قرّاء سبعه، قرائت عاصم را افصح القراءات ناميده است.<ref>جرزى، محمد بن محمد، تحبیر التیسیر فی قرائات العشر، دارالفرقان، ص۱۰۹.</ref>


کاربر ناشناس