امامزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره زمان دقیق کاربرد واژه امام‌زاده در فرهنگ [[تشیع]] خبر قطعی در درست نیست، اما از آنجا که [[عبدالجلیل قزوینی رازی|قزوینی]] در [[النقض (کتاب)|النقض]] این واژه را به کار برده<ref> النقض، ص۱۹۸.</ref> می‌توان گفت کاربرد واژه امامزاده در قرن ششم معمول بوده است و شاید به دوران قبل از ان هم بازگردد، چون در همین کتاب حتی ضرب‌المثل برای امامزاده ذکر شده است<ref> النقض، ص۵۶۹.</ref> و این حکایت از استعمال رایج لفظ امامزاده در آن دوران و حتی قبل از آن دارد.

از قرن نهم به بعد به وفور در کتاب‌های مختلف لفظ اما‌م‌زاده دیده می‌شود، که در اولاد و نسل بکار رفته است.<ref>بدلیسی، شرفنامه تاریخ مفصل کردستان، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص ۲۱۸؛ مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعة، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص ۸۰۲.</ref> ودر قرن دهم در زمان [[صفویه]] به اوج خود می‌رسد.<ref>مجلسی، حق الیقین، ص ۶۲۴؛ الصوارم المهرقة فی نقد الصواعق المحرقة (لابن حجر الهیثمی)، فیضالإله، ص ۱۱۶.</ref>