سید محمدحسین حسینی طهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تهرانی در قم برای طی مراتب سیر و سلوک از علامه طباطبایی استفاده می‌کرد. پس از مدتی به پیشنهاد طباطبایی در ۱۳۷۱ق به [[نجف]] رفت و به شاگردی [[شیخ عباس قوچانی]] (وصی [[سید علی قاضی طباطبایی]])<ref>طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۲۳.</ref> مشغول شد.<ref>طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۲.</ref> او هم‌چنین در سیر و سلوک عملی و عرفانی خود را شاگرد [[سید جمال‌الدین گلپایگانی]]، محمدجواد انصاری همدانی و بیش از همه شاگرد [[سید هاشم حداد|سید هاشم موسوی حدّاد]] می‌داند.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۲۳۰-۲۳۶.</ref> او به توصیه [[محمدجواد انصاری همدانی]] از نجف به تهران بازگشت.<ref>طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۳۹.</ref> تهرانی ارادت خود به انصاری همدانی را به اندازه ارادت به پیامبران می‌داند به گونه‌ای که هر دستوری او بدهد مثل دستورات پیامبران از او اطاعت خواهد کرد.<ref>طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۶۸۳.</ref>

===ارتباط تهرانی با علامه طباطبایی===

محمدحسین تهرانی در قم نزد سید محمدحسین طباطبایی فیلسوف و مفسر مشهور وقت، فلسفه، تفسیر و هیئت قدیم را آموخت<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۵.</ref> و هم‌چنین تا وقتی در قم بود تنها استادش در [[سیر و سلوک]]، طباطبایی بود.<ref>طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۲.</ref> طهرانی اندکی بعد از درگذشت طباطبایی کتاب مهر تابان را با هدف بزرگداشت مقام او نوشت.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۳۶.</ref>