سید محمدحسین حسینی طهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید محمدحسین لاله‌زاری معروف به علامه طهرانی، روحانی مجتهد، الاهی‌دان، عالم به فلسفه، کلام و تفسیر و اهل سیر و سلوک بود. آثار پرتعداد او با موضوع خداشناسی، معاد، امامت، عرفان و برخی موضوعات سیاسی و اجتماعی بارها منتشر شده‌ است. او به مدت ۲۳ سال نیز در تهران در مسجد قائم به اقامه نماز جماعت و سخنرانی‌های مذهبی اشتغال داشت.

سید محمدحسین طهرانی متولد [[۲۴ محرم|۲۴ محرّم]] سال [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق ]] در [[تهران]]  فرزند [[سید محمدصادق حسینی تهرانی|سید محمدصادق]] است که از شاگردان [[محمدتقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] بوده است. تحصیلات حوزی را در سال ۱۳۶۴ق [[قم]] آغاز کرد و هفت سال بعد به [[نجف]] رفت. در سال ۱۳۷۷ق به تهران بازگشت و در مسجد قائم خیابان سعدی این شهر به تبلیغ دینی مشغول شد. در سال ۱۴۰۰ق به درخواست استادش [[سید هاشم حداد]] به مشهد رفت و تا پایان عمر در آنجا ساکن شد. تهرانی [[۱۷ تیر]] [[سال ۱۳۷۴ هجری شمسی|۱۳۷۴ش]] برابر [[۹ صفر]] سال [[سال ۱۴۱۶ هجری قمری|۱۴۱۶ق]]<ref>حائری، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۲۵۸.</ref> در مشهد درگذشت. [[محمدتقی بهجت|آیت‌الله بهجت]] بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و در صحن انقلاب (عتیق) [[حرم امام رضا(ع)]] به خاک سپرده شد. به مناسبت درگذشت وی پیام تسلیتی از سوی [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] صادر شد.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/print-content?id=33693 پیام تسلیت در پی درگذشت آیت‌الله سیدمحمد حسینى تهرانى]، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله خامنه‌ای.</ref>و وی را بهره‌مند از مراتب بالای علمی و فقه فنی و اجتهادی و [[فقه اکبر|فقه الله الاکبر]] معرفی کرده است.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/print-content?id=33693 پیام تسلیت در پی درگذشت آیت‌الله سیدمحمد حسینى تهرانى]، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله خامنه‌ای.</ref>

حسینی تهرانی تحصیلات کلاسیک خود را در [[تهران]] در رشته مکانیک و ماشین‌سازی به پایان برد.<ref>حسینی طهرانی، مهر فروزان، ۱۳۹۱ش. ص؟؟.</ref> او پس از اتمام تحصیلات متوسطه، در سفری به مشهد در سال ۱۳۶۴ق به دست میرزا محمد تهرانی، نویسنده مستدرک البحار، در مشهد، عمامه بر سر گذاشت<ref>[http://nooremojarrad.com/دانشنامه/خاطرات_علامه_طهرانی_از_دوران_دبیرستان دانشنامه علامه طهرانی]</ref> و پس از آن به [[قم]] رفت و در [[مدرسه علمیه حجتیه (قم)|مدرسه حجتیه]] مشغول تحصیل گردید و در جمع شاگردان [[سید محمدحسین طباطبائی]] در دروس حکمت، تفسیر و عرفان قرار گرفت.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۵-۱۷.</ref> او در قم از درس [[عبدالجواد سدهی]]، [[سید رضا بهاءالدینی]]، [[مرتضی حائری یزدی]]، [[سید محمد محقق داماد|سید محمد داماد]]، [[سید محمد حجت کوه‌کمری|سید محمد حجت کوه کمره‌ای]] و [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آقا حسین بروجردی]] بهره برد.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۷۷.</ref>

 

در سال ۱۳۷۱ق به نجف رفت و در دروس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] [[حسین حلی|شیخ حسین حلی]]، [[سید ابوالقاسم خویی|سید ابوالقاسم خوئی]]، [[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]] و [[آقابزرگ تهرانی]] حاضر می‌شد.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۸۴.</ref>