معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی|ابواسحق ابراهیم ثقفی]] در [[الغارات (کتاب)|کتاب الغارات]]، حملات سپاه معاویه به دیگر مناطق را برمی‎شمرد.{{سخ}}

[[مصر]] نخستین منطقه‎ای بود که سپاه شام به آن حمله کرد. [[قیس بن سعد]] والی مصر، در زمان جنگ صفین به همراهی امام آمد. پس از صفین [[محمد بن ابی بکر]]، حاکم مصر بود و به خاطر اوضاع آشفته مصر، امام [[مالک اشتر نخعی|مالک]] را به مصر اعزام کرد. معاویه با آگاهی از این مسأله، نقشه قتل مالک را کشید و مالک در قلزم به شهادت رسید. معاویه قول مصر را به عمرو عاص داده بود. عمرو با سپاهی عظیم به سمت مصر حرکت کرد. [[کنانة بن بشر]] با دو هزار نفر در خارج از شهر به جنگ عمرو رفت و در جنگ کشته شد و شکست خورد. در مصر نیز مردم از اطراف محمد پراکنده شدند. [[معاویة بن خدیج]] فرمانده نیروهای مقدم سپاه شام، او را در خرابه‎ای یافت و گردن زد و در شکم مرداری نهاد و آتش زد.<ref>الغارات، ج ۱، ص۲۷۶-۲۸۹</ref> بدین ترتیب مصر از دست امام خارج شد و [[عمرو بن عاص|عمرو عاص]] تا سال ۴۳ که مرد، بر آنجا حکم راند.

معاویه با مشورت عمرو عاص، عبدالله بن عامر حضرمی را به [[بصره]] فرستاد تا به نام خونخواهی عثمان، حامیان را جمع کند و شهر را تصرف کنند. ابن عامر قبیله [[بنی تمیم]] را گرد آورد. [[ضحاک بن عبدالله هلالی]] در حمایت از امام علی به او اعتراض کرد. بیشتر تمیمیان به حمایت از ابن عامر برخاستند. معاویه از ابن عامر خواسته بود تا به مضری‌ها اعتماد کند. این مسأله سبب رنجش ازدیان شد. زیاد بن عبید نایب حکومت بصره به [[عبدالله بن عباس]] والی بصره که در کوفه بود نامه نوشت. زیاد با استفاده از حمایت ازدیان نماز جمعه اقامه کرد و از آنان خواست تا در برابر بنی تمیم بایستد. امام [[زیاد بن ضبیعه تمیمی]] را به بصره فرستاد تا بنی تمیم را از حمایت ابن عامر باز دارد. با تلاش وی برخی تمیمیان بازگشتند. در این موقعیت وی به دست خوارج کشته شد. امام [[جاریة بن قدامه]] را با پنجاه تن از تمیمیان به بصره فرستاد. او نامه امام را برای شیعیان خواند. در جنگی که درگرفت، بنی تمیم شکست خوردند.<ref>الغارات، ج ۲، ص۳۷۳-۴۱۲</ref>

معاویه [[ضحاک بن قیس]] را به عراق فرستاد و سفارش کرد به هر جا رسید، غارت کند و یاران علی را بکشد و به سرعت جای دیگر رود. ضحاک به کوفه آمد و اموال مردم را تاراج کرد و به کاروان حجاج یورش برد. امام(ع) [[حجر بن عدی]] را با چهار هزار نفر در پی ضحاک فرستاد. حجر در تدمر به ضحاک رسید و در نبردی ۱۹ تن از شامیان و دو تن از یاران حجر کشته شدند. ضحاک شبانه گریخت.{{سخ}}

از دیگر حملات، حمله سفیان بن عوف غامدی با شش هزار نفر به سوی هیت بود. از آنجا به سمت شهر انبار رفتند. یاران امام در شهر اندک بودند. متجاوزین شهر انبار را غارت کردند. امام [[سعید بن قیس همدانی]] را با هشت هزار نفر به تعقیب آنان فرستاد، اما آنان وارد شام شده بودند.<ref>الغارات، ص۴۶۳-۵۰۳</ref>

در ایام حج سال ۳۹، معاویه سپاهی را به فرماندهی یزید بن شجره رهاوی به مکه فرستاد تا در ایام حج مردم را به معاویه دعوت کند. امام در مقابل، سپاهی را به فرماندهی [[معقل بن قیس ریاحی]] به مکه اعزام کرد. سپاه شام بدون درگیری، پس از مراسم حج، به شام بازگشت. معقل تا وادی القری آنان را تعقیب کرد و تنها چند تن از واماندگانشان را اسیر کرد و بعداً با اسرای عراق معاوضه شدند.<ref>الغارات، ج ۲، ص۵۰۴-۵۱۶</ref>