معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

| آثار =

}}

'''معاویة بن ابی‌سفیان''' (مرگ: ۶۰ق)، نخستین حاکم [[بنی‌امیه|اموی]] است که پس از [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن(ع)]] تا [[سال ۶۰ هجری قمری|سال ۶۰ قمری]]، حدود بیست سال، در [[دمشق]] [[خلافت]] کرد. او در [[فتح مکه]] [[اسلام]] آورد و از [[طلقاء|طُلَقاء]] (آزادشدگان) بود. او در زمان [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] در فتح [[شام|سرزمین شام]] حاضر بود و در زمان [[عمر بن خطاب]] استاندار [[اردن]] و سپس استاندار تمام سرزمین شام شد. در شورش علیه [[عثمان بن عفان]]، علی‌رغم درخواست عثمان، به یاری او نشتافت. در زمان خلافت [[امام علی(ع)]] به اسم خونخواهی عثمان، [[جنگ صفین]] را به راه‌انداخت. پس از شهادت امام علی(ع)، در معاهده [[صلح امام حسن|صلح با امام حسن]]، خلافت مسلمین را به دست گرفت و [[دمشق]] را پایتخت حکومت خود کرد. در زمان او، [[فتوحات]] بیشتر در سرزمین‌های غربی و شمال [[آفریقا]] بود و در سرزمین‌های شرقی به تثبیت فتوحات پیشین تاکید داشت. معاویه خلافت را به سلطنت تغییر داد و برای بیعت گرفتن برای پسرش [[یزید بن معاویه|یزید]]، تلاش‌های فراوان کرد. برای اداره کشور، دیوان‌های جدیدی را بنا نهاد. او با شورش‌های [[خوارج]] و [[شیعه|شیعیان]] مواجه بود و آن‌ها را سرکوب کرد.

==زندگی==

ابوعبدالرحمان معاویة بن [[ابوسفیان]] صخر بن حرب بن امیة بن عبدشمس بن عبدمناف بن قصی قریشی اموی، در سال پنجم پیش از بعثت متولد شد. تولد او در برخی منابع تاریخی، هفت یا ۱۳ سال قبل از بعثت ذکر شده است.<ref>مبیّض، موسوعة حیاة الصحابه من کتب التراث، مکتبة الغزالی، ج۶، ص۳۴۷۸.</ref> مادرش هند دختر عتبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف است<ref>مبیّض، موسوعة حیاة الصحابه من کتب التراث، مکتبة الغزالی، ج۶، ص۳۴۷۸.</ref> که دستور داد جنازه [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه]]، عموی پیامبر را مثله کنند. سپس جگر او را به دندان گرفت و به هند جگرخوار (آكلة الأكباد) معروف شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۹۶م، ج۴، ص۲۸۷.</ref> به همین دلیل در [[زیارت عاشورا]] از معاویه به ابن آکله الاکباد یاد شده است.

بر اساس منابع تاریخی، معاویه به همراه پدر، مادر و برادرش در [[فتح مکه]] اسلام آورده و یکی از [[طلقاء]] و همچنین از مصادیق [[تألیف قلوب|مؤلفة قلوبهم]] خوانده شده است.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ش، ج۳، ص۱۴۱۶.</ref> برخی منابع از معاویه نقل کرده‌اند که ادعا کرده پیش از آن اسلام آورده اما آن را از پدر و مادرش پنهان می‌کرده است.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۴۳۳.</ref> معاویه در برخی منابع، از کاتبان پیامبر<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۴۳۳.</ref> و در برخی دیگر از کاتبان قرآن کریم دانسته شده است.<ref>ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۱۲۳.</ref> بسیاری از روایات حاوی تکریم و فضیلت‌های وی، ساختگی دانسته شده است.<ref>شوکانی، الفوائد المجموعة، [۱۴۱۵ق]، ج۲، ص۴۹۶-۵۱۶.</ref>