آلبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

==زبان و دین==

زبان آلبانیایى مشهور به زبان اِشچیپ (Shqip) به ‏معناى عقاب است که به ‏دلیل دشوارى تلفظ معمولاً "شیپ" خوانده میشود. این زبان بنابر بعضى مطالعات زبان‏شناختى شاخه‏‌اى منحصر به ‏فرد و منشعب از ریشه زبان‏‌هاى هندى ـ اروپایى است که با هیچ‏یک از زبان‌‏هاى کنونى آن خویشاوندى ندارد.<ref>[http://iralb.ir/index.php/about-albania انجمن دوستی ایران و آلبانی]</ref> به‏ دلیل حضور عثمانیان در آلبانى و نفوذ ادبیات فارسى در آن کشور، کلمات مشترکى میان فارسى و عربى و آلبانى به‏ خصوص در امور دینى می‌توان یافت؛ کلماتى مثل "آب دست" (وضو)، امانت، برکت، چهره، حقیقت، میدان، دشمن، کبریت، گناه، [[نوروز]].<ref>فرهنگ واژه: فارسی ـ شیپ آلبانیایی، به سرپرستی سید امیرحسین اصغری، سیده لیلا اصغری، بنیاد مولوی، تیرانا، چاپ اول، ۱۳۸۸ ش و دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، تهران، ۱۳۶۷، ص ۵۸۵.</ref> {{یادداشت|آلبانیایی‌ها از گذشته با زبان فارسی آشنا بوده‌‏اند و حتی در مناطقی چون شهر اِلباسان این زبان مورد استفاده بوده است. از شاعران فارسی‏ گوی آلبانی می‏‌توان از بابا سلیم روحی (۱۹۴۴ ـ ۱۸۶۹) یا نعیم فراشری شاعر و نویسنده قرن نوزدهم آلبانی نام برد که دارای سه دیوان به زبان‌‏های فارسی، ترکی و عربی بوده است.(فرهنگ واژه: فارسی ـ شیپ آلبانیایی، به سرپرستی سید امیرحسین اصغری، سیده لیلا اصغری، بنیاد مولوی، تیرانا، چاپ اول، ۱۳۸۸ ش و دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، تهران، ۱۳۶۷، ص ۵۸۵.)}}