پرش به محتوا

آلبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۸۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
imported>Fayaz
imported>Fayaz
خط ۵۵: خط ۵۵:
در دوران حکومت عثمانی(۱۳۸۲ تا ۱۹۱۲م/۱۲۹۱ش)، تعداد مسلمانان افزایش یافت و نیز قیام‌های بسیاری انجام شد. همچنین بخشی از جمعیت این کشور به خارج مهاجرت کردند و تعدادی نیز در حکومت عثمانی به مقامات بالا رسیدند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> در ۱۸۷۸م/۱۲۵۷ش اتحادیه ملی‌گرای آلبانی با هدف خودمختاری و توسعه فرهنگی تشکیل شد.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref>  
در دوران حکومت عثمانی(۱۳۸۲ تا ۱۹۱۲م/۱۲۹۱ش)، تعداد مسلمانان افزایش یافت و نیز قیام‌های بسیاری انجام شد. همچنین بخشی از جمعیت این کشور به خارج مهاجرت کردند و تعدادی نیز در حکومت عثمانی به مقامات بالا رسیدند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> در ۱۸۷۸م/۱۲۵۷ش اتحادیه ملی‌گرای آلبانی با هدف خودمختاری و توسعه فرهنگی تشکیل شد.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref>  


===قرن بیستم===
===موجودیت و استقلال===
اتحادیه آلبانی‌ها پس از حاکمیت گروه "ترک‌های جوان" (۱۹۰۸م/۱۲۸۷ش) بجای سلطنت عثمانی، دست به مبارزه مسلحانه (۱۹۱۰ـ۱۹۱۲م) زدند و خواسته‌های خود را بدست آوردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> یونان، صربستان و مونته نگرو، همسایگان آلبانی که از خودمختاری آن نگران بودند، به سمت سرزمین‌های آلبانی پیشروی کردند. نمایندگان اتحادیه آلبانیا به رهبری اسماعیل کمال به سرعت استقلال این کشور را اعلام کردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> پس از شکست و عقب‌نشینی عثمانی از بالکان، دولت‌های پیروز، ابتدا استقلال آلبانی را به رسمیت شناختند ولی کوزوو در شمال و چامریا در جنوب را از آن جدا کردند. پس از جنگ جهانی اول (۱۲۹۳ ـ ۱۲۹۷ش) کشورهای بریتانیا، فرانسه و ایتالیا، تصمیم گرفتند آلبانی را بین کشورهای همسایه تقسیم کنند ولی با وتوی رئیس جمهور ایالات متحده، وودرو ویلسون روبرو شده و موجودیت آن را پذیرفتند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref>
اتحادیه آلبانی‌ها پس از حاکمیت گروه "ترک‌های جوان" (۱۹۰۸م/۱۲۸۷ش) بجای سلطنت عثمانی، دست به مبارزه مسلحانه (۱۹۱۰ـ۱۹۱۲م) زدند و خواسته‌های خود را بدست آوردند.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref> آلبانی سپس با تهدید اشغال از سوی همسایگان خود، یونان، صربستان و مونته نگرو روبرو شد و پس از جنگ جهانی اول (۱۲۹۳ ـ ۱۲۹۷ش) با حمایت ایالات متحده امریکا، خطر تجزیه را پشت سر گذاشت گرچه مناطقی را از دست داد.<ref>مدخل «آلبانی»، سایت دانشنامه بریتانیکا.</ref><br>
 
===تاریخ اجتماعی قرن بیستم===
اسماعیل پاشا، احمد زوغو، انور خوجه و رامیز علیا از رهبران این کشور تا قبل از برگزاری انتخابات برای تعیین رهبر و رئیس جمهور بودند. در ۱۳۷۰ش/۱۹۹۱م اولین انتخابات پارلمانی برگزار شد و حزب کارگر که به حزب سوسیالیست تغییر نام یافته بود در این انتخابات اکثریت آراء را کسب کرد. فاتوس نانو رئیس دولت و رامیز عالیا رئیس جمهور آلبانی انتخاب شدند. از سال ۱۹۹۱ تشکیلات حکومتی کشور آلبانی از سه قوه تشکیل شده است: قوه مقننه؛ قوم مجریه؛ قوه قضائیه<ref>[http://iralb.ir/index.php/about-albania انجمن دوستی ایران و آلبانی]</ref>
در آغاز دهه ۱۹۲۰م/۱۳۰۰ش، در آلبانی دو جریان قدرتمند بودند: یکی بیگ‌های زمین دار به رهبری احمد زوغو که طرفدار دوران عثمانی بودند و گروه روشنفکران لیبرال، بازرگانان و سیاستمداران طرفدار غرب به رهبری فن اس نولی، اسقف کلیسای ارتدکس. احمد زوغو توانست با حمایت ارتش یوگسلاوی، قدرت را کاملا بدست گیرد. او ابتدا به عنوان رئیس جمهور (۱۹۲۵ ـ ۱۹۲۸م)، سپس با نام پادشاه زوغ اول (۱۹۲۸ ـ ۱۹۳۹م) حکومت کرد. زوغو توانست ثبات را به آلبانی به ارمغان آورد.


==زبان==
==زبان==
کاربر ناشناس