سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

===تعداد آیات===

تعداد آیات این سوره به نظر قاریان [[کوفه]] ۴۰ و به نظر دیگر قاریان ۳۹ آیه است که نظریه اول مشهور است. تعداد کلمات آن ۱۶۴ و تعداد حروف‌اش ۶۷۶ حرف است.

به ترتیب مصحف، هفتاد و پنجمین و به ترتیب نزول، سی ویکمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است.از نظر حجم از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] است که در آغاز حزب چهارم جزء ۲۹ قرار دارد.

این سوره یازدهمین سوره از [[سوره‌های أقسام]] است که با دو قسم آغاز می‌شود؛ (قسم به روز قیامت در آیه ۱ و قسم به [[نفس ملامت گر]] در آیه ۲).

==مفاهیم==

سوره قیامت، حتمیت وقوع [[معاد]] و اوضاع و احوال روز قیامت را بیان می‌کند و انسان‌ها را در جهان آخرت در دو گروه توصیف می‌کند: گروهی تازه رو و نورانی، و گروهی با قیافه‌های غمگین و ترش رو و یادآور می‌شود که آدمی دنیای نقد را می‌گیرد و [[آخرت]] را فراموش می‌کند و آن روز حسرت می‌خورد؛ و به این نکته اشاره می‌کند که انسان بر نفس خود بصیر و بر کردارش داناست اگرچه عذر بتراشد و انکار پیشه کند. در پایان به منکران می‌گوید خدایی که انسان را از نیستی صرف، به شکل نطفه و سپس خونِ بسته، آفرید آیا توانا نیست که مردگان را زنده کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۹-۱۲۶۰</ref>

==آیات مشهور==

*'''بَلْ يُرِ‌يدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ‌ أَمَامَهُ''' ﴿٥﴾

*'''بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَ‌ةٌ''' ﴿١٤﴾ '''وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَ‌هُ''' ﴿١٥﴾

این دو آیه همان مطلبی را بیان می‌کنند که در آیات دیگر قرآن درباره گواهی اعضاء بدن انسان بر اعمال او آمده است. قطعاً در دادگاه قیامت گواه بر اعمال انسان، خود اوست زیرا او بهتر از همه از وضع خویشتن آگاه است. گرچه این آیات درباره قیامت سخن می‌گویند ولی شامل این دنیا هم  می‌شود که در این دنیا نیز مردم از حال خود آگاهند، هرچند گروهی با دروغ و ظاهرسازی و ریا کاری چهره واقعی خود را پنهان کنند.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش،ج۵ ،ص۳۴۰</ref>

[http://tanzil.net/?locale=fa_IR#75:1 قرائت سوره قیامه]

==پانویس==

==منابع==