کاربر ناشناس
نیابت خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahdiemadi جز (نوشتار اصلی مدعیان نیابت خاصه) |
imported>Mahdiemadi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نیابت خاصه''' به معنای جانشینی شخصی از سوی [[امام]] برای برقراری ارتباط مردم با او در مواردی که ارتباط مستقیم مردم با وی ممکن نیست. در این شرایط امام، افراد خاصی را به عنوان نایب خود قرار می‌دهد. امام باید شخصا نائبش را به مردم معرفی نموده یا نایب قبل از او، نائب جدید را به مردم بشناساند. برخی مورخین نیابت را به معنای جانشینی مطلق گرفتهاند و معتقدند تنها وکلای [[امام زمان (عج)]] در دوره [[غیبت صغری]] یا همان [[نواب اربعه]] به عنوان نائب خاص و جانشین مطلق محسوب میشدند. بر اساس این نظریه حتی برترین وکلای دوره حضور ائمه نیز قائم مقام مطلق و نائب خاص امام به شمار نمیآمدند زیرا ارتباط امام با مردم قطع نشده بود از این رو به آنها سفیر یا وکیل امام اطلاق میشد. | '''نیابت خاصه''' به معنای جانشینی شخصی از سوی [[امامت|امام]] برای برقراری ارتباط مردم با او در مواردی که ارتباط مستقیم مردم با وی ممکن نیست. در این شرایط امام، افراد خاصی را به عنوان نایب خود قرار می‌دهد. امام باید شخصا نائبش را به مردم معرفی نموده یا نایب قبل از او، نائب جدید را به مردم بشناساند. برخی مورخین نیابت را به معنای جانشینی مطلق گرفتهاند و معتقدند تنها وکلای ا[[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|مام زمان (عج)]] در دوره [[غیبت صغری]] یا همان [[نواب اربعه]] به عنوان نائب خاص و جانشین مطلق محسوب میشدند. بر اساس این نظریه حتی برترین وکلای دوره حضور ائمه نیز قائم مقام مطلق و نائب خاص امام به شمار نمیآمدند زیرا ارتباط امام با مردم قطع نشده بود از این رو به آنها سفیر یا وکیل امام اطلاق میشد. | ||
نائبان خاص امام زمان چهار نفر بودند: [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختی]] و [[علی بن محمد سمری]]. | نائبان خاص امام زمان چهار نفر بودند: [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختی]] و [[علی بن محمد سمری]]. | ||