حروف لسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اقسام
(←اقسام) |
(←اقسام) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
۱۸ حرف لسانی دارای ده مخرج است<ref>العبد، المیزان فی احکام تجوید القرآن، ۲۰۱۰م؛ موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۳۸.</ref> که هرکدام از مخارج، با نام‌های گوناگونی در [[علم تجوید]] شناخته می‌شوند. | ۱۸ حرف لسانی دارای ده مخرج است<ref>العبد، المیزان فی احکام تجوید القرآن، ۲۰۱۰م؛ موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۳۸.</ref> که هرکدام از مخارج، با نام‌های گوناگونی در [[علم تجوید]] شناخته می‌شوند. | ||
'''حروف | '''حروف لَهَوی:''' به حروفی گفته می‌شود که توسط انتهای زبان و زبان کوچک ادا می‌شوند. دو حرف «قاف» و «کاف» از حروف لهوی محسوب می‌شوند.<ref>جمعی از محققان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۲۳.</ref> از آن جهت که زبان کوچک در تلفظ این دو حرف نقش دارد، به این حروف، حروف لهوی گفته می‌شود.<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۳۹.</ref> | ||
'''حروف شَجری:''' به حروفی گفته می‌شود که از مخرج شَجر دهان تلفظ شود. شجر به معنای گشاده‌گی است<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۳۹.</ref> و به وسط زبان با قسمت مقابل آن از سقف دهان، گفته می‌شود و حروف «جیم»، «شین» و «یاء» از حروف شجری هستند.<ref>جمعی از محققان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۲۰.</ref> در ادای «جیم» زبان به کام بالا می‌چسبد؛ اما در «شین» و «یاء» با کمی فاصله ادا می‌شوند.<ref>بیگلری، | '''حروف شَجری:''' به حروفی گفته می‌شود که از مخرج شَجر دهان تلفظ شود. شجر به معنای گشاده‌گی است<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۳۹.</ref> و به وسط زبان با قسمت مقابل آن از سقف دهان، گفته می‌شود و حروف «جیم»، «شین» و «یاء» از حروف شجری هستند.<ref>جمعی از محققان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۲۰.</ref> در ادای «جیم» زبان به کام بالا می‌چسبد؛ اما در «شین» و «یاء» با کمی فاصله ادا می‌شوند.<ref>بیگلری، سرّالبیان، ۱۳۶۴ش، ص۱۶۲.</ref> | ||
'''حرف ضِرسی:''' به حرف «ضاد» حرف ضرسی<ref>حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش، ص۹۴.</ref> یا حافی<ref>بیگلری، سرالبیان، ۱۳۶۴ش، ص۱۶۲.</ref> گفته می‌شود؛ زیرا بر اثر برخورد کناره زبان با دندان‌های اضراس (عقل، آسیاب و نیش) تلفظ می‌شود.<ref>الصراف، الجدید فی علم التجوید، ۱۴۲۸ق، ص۳۰</ref> علمای علم تجوید این حرف را سنگین‌ترین و سخت‌ترین حرف از حروف الفبا دانسته‌اند.<ref>جمعی از محققان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۱۶</ref> | '''حرف ضِرسی:''' به حرف «ضاد» حرف ضرسی<ref>حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش، ص۹۴.</ref> یا حافی<ref>بیگلری، سرالبیان، ۱۳۶۴ش، ص۱۶۲.</ref> گفته می‌شود؛ زیرا بر اثر برخورد کناره زبان با دندان‌های اضراس (عقل، آسیاب و نیش) تلفظ می‌شود.<ref>الصراف، الجدید فی علم التجوید، ۱۴۲۸ق، ص۳۰</ref> علمای علم تجوید این حرف را سنگین‌ترین و سخت‌ترین حرف از حروف الفبا دانسته‌اند.<ref>جمعی از محققان، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ص۵۱۶</ref> | ||