حروف لسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اقسام
(درج الگوی درجه بندی) |
(←اقسام) |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''حروف نِطعی:''' به سه حرف «طاء»، «دال»، «تاء» گفته می‌شود و آن انطباق سر زبان با ریشه‌های(لثه) دندان‌های ثنایای بالا که با محبوس شدن هوا و بیرون دادن ناگهانی آن، به وجود می‌آید. به این حروف از آن جهت که سقف دهان در تلفظ آنها نقش دارد، حروف نطعی گفته می‌شود.<ref>بیگلری، سرالبیان، ۱۳۶۴ش، سرالبیان، ص۱۶۳.</ref> | '''حروف نِطعی:''' به سه حرف «طاء»، «دال»، «تاء» گفته می‌شود و آن انطباق سر زبان با ریشه‌های(لثه) دندان‌های ثنایای بالا که با محبوس شدن هوا و بیرون دادن ناگهانی آن، به وجود می‌آید. به این حروف از آن جهت که سقف دهان در تلفظ آنها نقش دارد، حروف نطعی گفته می‌شود.<ref>بیگلری، سرالبیان، ۱۳۶۴ش، سرالبیان، ص۱۶۳.</ref> | ||
'''حروف اَسَلی:''' به بخش جلوی زبان | '''حروف اَسَلی:''' به بخش جلوی زبان اَسَلَةُ اللسان گفته می‌شود. این بخش از زبان در تلفظ سه حرف «صاد»، «سین» و «زای»، نقش دارد؛ بدین جهت که مخرج آنها بخش جلوی سطح زبان و سطح صاف پشت لثه دندان‌های ثنایای بالا می‌باشد؛ لذا به این سه حرف حروف اسلی گفته می‌شود.<ref>حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش، ص۹۴.</ref> | ||
'''حروف لِثَوی:''' به حروفی که هنگام تلفظ به لثه متکی هستند، گفته می‌شود. به حروف «ظاء»، «ذال»، «ثاء» از جهت نزدیک بودن مخرج آنها با لثه حروف لثوی گفته می‌شود.<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۴۱.</ref> | '''حروف لِثَوی:''' به حروفی که هنگام تلفظ به لثه متکی هستند، گفته می‌شود. به حروف «ظاء»، «ذال»، «ثاء» از جهت نزدیک بودن مخرج آنها با لثه حروف لثوی گفته می‌شود.<ref>موسوی بلده، حلیه القرآن، ۱۳۷۶ش، ص۴۱.</ref> | ||