Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۱۷
ویرایش
الائمة الاثنا عشر (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای جدید حاوی «{{جا:ویرایش}} '''ألأئمةُ ألإثنى عَشَر''' یا '''ألشّذَراتُ ألذّهَبية فى تَراجِم أل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:کتاب الائمة الاثنی عشر.gif|بندانگشتی|تصویر کتاب '''الأئمة الاثنی عشر''']] | |||
'''ألأئمةُ ألإثنى عَشَر''' یا '''ألشّذَراتُ ألذّهَبية فى تَراجِم ألائمةِ ألإثنى عَشَر عِندَ ألإمامية''' کتابی عربی تألیف شمس الدين محمد بن | '''ألأئمةُ ألإثنى عَشَر''' یا '''ألشّذَراتُ ألذّهَبية فى تَراجِم ألائمةِ ألإثنى عَشَر عِندَ ألإمامية''' کتابی عربی تألیف شمس الدين [[محمد بن طولون]] عالم سنی مذهب است و موضوع آن مختصرى از شرح حال [[ائمه اثناعشر|ائمه دوازده گانه]] [[شیعه]] است. | ||
== درباره مؤلف == | == درباره مؤلف == | ||
ابو عبد الله شمس الدين محمد بن على بن احمد بن على بن خمارويه بن طولون حنفى كه در انتساب به جد اعلايش «ابن طولون» شهرت دارد به سال | ابو عبد الله شمس الدين محمد بن على بن احمد بن على بن خمارويه بن طولون حنفى كه در انتساب به جد اعلايش «ابن طولون» شهرت دارد به سال 880ق در صالحيه [[دمشق]] متولد شد. جد او «خمارويه بن طولون» از تركان و مادرش «اَزدان» زنى رومى بود و پدرش علاء الدين على مردى زاهد و صوفى منش بود. | ||
ابن طولون به كسب علوم مختلف همت گماشت. فقه حنفى را كه مذهب پدران وى بود فرا گرفت. علوم | ابن طولون به كسب علوم مختلف همت گماشت. فقه حنفى را كه مذهب پدران وى بود فرا گرفت. [[علوم حدیث]]، [[اصول فقه]]، [[تفسیر]] و علومى همچون هيئت، هندسه، فلک را نيز آموخت. او گرايش به [[تصوف]] داشت و در اين زمينه نيز كتابهايى تدوين كرد. وی بيشتر در مدارس و [[خانقاه|خانقاه ها]] مى زيست و مدتها سمت امامت، رياست و نظارت خانقاه ها را عهده دار بود. او در تمام عمر بدون خانه و خانواده و همسر زيست. | ||
== انگيزه تأليف == | == انگيزه تأليف == | ||
انگيزه ابن طولون براى نگارش اين اثر، محبت وى به اهل | انگيزه ابن طولون براى نگارش اين اثر، محبت وى به [[اهل بیت]] بوده است. اين در حالى است كه وى در مقدمه كتاب بر [[صحابه]] به ويژه خلفاى نخست درود مى فرستد. سپس شعر عالم شافعى مذهب، ابو الفضل يحيى بن سلامه حصكفى (متوفای 551)، را كه در موضوع [[ائمه|دوازده امام]] سروده را در پنج صفحه مى آورد. در اين شعر ضمن تجليل و تكريم فراوان از ائمه (ع) در برخى ابيات آن، بر اين تاكيد مى كند كه اظهار ارادت به خاندان پيامبر، هرگز به معناى پذيرش يا موافقت با معتقدات مذهب شيعه نيست.<ref>الائمة الاثناعشر، ص 39 - 44.</ref> | ||
== روش تأليف == | == روش تأليف == | ||
ابن طولون در ارائه اطلاعات براى هر امام ساختار يكسانى را رعايت كرده است. ابتدا توضيحاتى در باره نام، كنيه، زمان ولادت و وفات و كسانى كه از وى روايت كرده اند ارائه مى دهد، سپس به فضائل امام مى پردازد و در پايان فرزندان امام را بر مى شمرد. | ابن طولون در ارائه اطلاعات براى هر امام ساختار يكسانى را رعايت كرده است. ابتدا توضيحاتى در باره نام، كنيه، زمان ولادت و وفات و كسانى كه از وى روايت كرده اند ارائه مى دهد، سپس به فضائل امام مى پردازد و در پايان فرزندان امام را بر مى شمرد. | ||
ابن طولون مى نويسد كه شرح حال ائمه را بر اساس پدر و پسر مرتب كرده و پشت سر هم آورده است. هر چند در باره شيعيان تبريز آن روزگار مى نويسد كه ائمه را بر اساس افضليت مقدم و يا موخر مى كنند. اما اين كه ترتيب ايشان چگونه بوده و كدام امام مقدم بر ديگرى مى شده را ننوشته است. ابن طولون در ادامه سروده خويش در باره ائمه را آورده و در پايان كتاب چندين روايت متصل خويش را كه به ائمه منتهى مى شود را نقل كرده است. | ابن طولون مى نويسد كه شرح حال ائمه را بر اساس پدر و پسر مرتب كرده و پشت سر هم آورده است. هر چند در باره شيعيان تبريز آن روزگار مى نويسد كه ائمه را بر اساس افضليت مقدم و يا موخر مى كنند. اما اين كه ترتيب ايشان چگونه بوده و كدام امام مقدم بر ديگرى مى شده را ننوشته است. ابن طولون در ادامه سروده خويش در باره ائمه را آورده و در پايان كتاب چندين روايت متصل خويش را كه به ائمه منتهى مى شود را نقل كرده است.<ref>الائمة الاثناعشر، ص 118 به بعد.</ref> | ||
== منابع كتاب == | == منابع كتاب == | ||
وى براى تدوين اين كتاب از منابعى همچون طبقات ابن سعد، تاريخ بغداد خطيب بغدادى، تاريخ مدينه دمشق ابن عساكر، تهذيب الأسماء و اللغات نووی، مروج الذهب مسعودي، معارف ابن قتيبة، ربيع الأبرار زمخشري، كامل مبرد، تاريخ ميّافارقين ابن الأزرق و كتابهاى ديگر مانند صحيح مسلم، بخاري و ترمذى بهره برده است. | وى براى تدوين اين كتاب از منابعى همچون طبقات ابن سعد، تاريخ بغداد خطيب بغدادى، تاريخ مدينه دمشق ابن عساكر، تهذيب الأسماء و اللغات نووی، مروج الذهب مسعودي، معارف ابن قتيبة، ربيع الأبرار زمخشري، كامل مبرد، تاريخ ميّافارقين ابن الأزرق و كتابهاى ديگر مانند صحيح مسلم، بخاري و ترمذى بهره برده است.<ref>الائمة الاثناعشر، ص 28.</ref> | ||
اين كتاب در ميان نويسندگان بعدى اعم از شيعه يا سنى شهرت و رواج چندانى نداشته و مورد مراجعه آنان قرار نگرفته است. | اين كتاب در ميان نويسندگان بعدى اعم از شيعه يا سنى شهرت و رواج چندانى نداشته و مورد مراجعه آنان قرار نگرفته است. | ||