امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

==اطلاعات عمومی==

واژهٔ «امارات» جمع امارة به معنی شیخ‌نشین یا امیرنشین است. نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ‌نشین‌های متحد عربی» است. نام‌گذاری این کشور بنام «امارات» از آنجاست که این کشور از تشکیل اتحادیه هفت منطقه [[امیرنشین]] تأسیس شده‌است.

محدوده امارات متحده عربی: از شمال و شمال غربی [[خلیج فارس]]، از جنوب و جنوب غربی [[عمان]] و [[عربستان سعودی]]، از سمت غرب به [[قطر]] و عربستان سعودی، و از سمت شرق به [[دریای عمان]] و عمان محدود می‌شود.

از مسایل و مشکلات مهمی که این کشور همواره با آن دست به گریبان بوده، اختلافات مرزی میان شیخ نشین‌های هفتگانه از یک طرف، و میان هر یک از آن‌ها با دیگر کشورهای همسایه می‌باشد که حتی موجب درگیری‌های مرزی بین شیخ نشین‌ها و همسایگان شده است.<ref>محمدی، «امارات با بحران زنده است»، رسالت، ۲۹ فروردین ماه ۱۳۷۸. </ref>

 

از مهم‌ترین اختلافات منطقه‌ای، ادعای ارضی این کشور بر جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی است. هم چنین بین سه کشور عمان، امارات متحده و عربستان سعودی، همواره بر سر واحۀ «بوریمی» منازعه و کشمکش وجود داشته است.<ref>توکلی، «نگاهی به اختلافات عمان و امارات متحده عربی» نشریه دیدگاه‌ها و تحلیل ها، ش ۱۲۸.</ref>

امارات عربی متحده، اتحادی از هفت امیرنشین کوچک به نام‌های [[ابوظبی]]، [[دبی]]، [[شارجه]]، [[عجمان]]، [[فجیره]]، [[راس‌الخیمه]] و [[ام‌القوین]] است که هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند. شورای عالی حکام، بالاترین نهاد سیاسی در کشور و متشکل از حکام امارت‌های هفتگانه است. ریاست آن از ابتدای تشکیل کشور امارات، بر عهده حاکمِ ابوظبی بوده است. تعیین سیاست کلی کشور، انتخاب رئیس و نخست وزیر کشور، انتخاب رئیس و قضات دیوان عالی، موافقت با قوانین اتحادی قبل از صدور آن، موافقت با معاهده‌ها و قراردادهای بین‌المللی از اهم صلاحیت‌های شورا است. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ [[خلیفه بن زاید آل نهیان]] است. پایتخت و بزرگ‌ترین شیخ‌نشین این کشور ابوظبی است.

*'''ابوظبی''': شیخ نشین ابوظبی که پایتخت امارات متحده عربی نیز به شمار می‌آید، مهم‌ترین امیرنشین این کشور است که هم به لحاظ ثروت و هم از لحاظ نظامی اهمیت دارد.<ref>مهدی مظفری، امارات خلیج فارس، پژوهش اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، ترجمه: مهدی مظفری، ص۸۶. </ref>

*'''دبی''': دومین شیخ نشین امارات متحده که به لحاظ تجاری و جمعیتی اهمیت دارد، امیرنشین دبی است که از جنبۀ جمعیتی، پر جمعیت‌ترین شهر امارات و از بعد تجاری، شهر بندری و پر رونق امارات متحده و منطقه آزاد تجاری به شمار می‌آید.<ref>«اقتصاد دبی از کاهش شمار گردشگران روس آسیب دیده است» نشریۀ بررسی‌های بازرگانی،ش ۱۴۲، ص۱</ref> ییل از شاخه‌های قبیله بنی یاس، آل بوفله نام دارد که در دوبی زندگی می‌کنند و خانوادۀ شیخ راشد، حاکم دبی نیز از این قبیله است. بحارینه، قبیله دیگری است که در دبی ساکن‌اند و مذهب تشیع را پذیرفته‌اند. همچنین قبایل سوران و شاوی هین نیز در این شهر مسکن گزیده‌اند.

جمعیت ۹۶ درصدی مسلمان این کشور شامل مذاهب مختلفی چون حنبلی، شافعی، مالکی، شیعه و گروه اقلیت وهابی‌ است که این تنوع مذهبی، می‌تواند تأثیر فراوانی بر بافت اجتماعی و سیاسی آن داشته باشد.<ref>مهدی مظفری، امارات خلیج فارس، پژوهش اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، ترجمه: مهدی مظفری، ص۱۵۷.</ref>

==شیعیان امارات==

در خصوص شیعیان امارات متحده، اطلاعات چندانی در اختیار نیست. آمار ارائه شده در مورد جمعیت شیعیان این کشور نیز متفاوت است. به گفته اطلس جهانی، حدود ۱۶ درصد از کل جمعیت این کشور شیعه هستند؛ در حالی که در برخی منابع، جمعیت آنان بین ۶ تا ۲۰ درصد تخمین زده شده است. به هر حال، بیش‌تر این شیعیان در امارت دبی ساکن‌اند که از مهم‌ترین و در عین حال، یکی از پر جمعیت‌ترین امیرنشین‌های امارات متحده به شمار می‌آید.<ref>محمدرضا حافظ نیا، خلیج فارس و نقش استراتژیک تنگه هرمز، ص۲۴۴.</ref>

در برخی مقالات، مطرح شده که بیش از ۲۳ درصد جمعیت دبی را شیعیان تشکیل می‌دهند. این تمرکز در مهم‌ترین امیر نشین امارات متحده عربی، مسائلی از همان نوع را ایجاد می‌کند که در دیگر امیرنشین‌ها به وجود آورده است، ضمن آن که در دبی نیز مانند [[بحرین]]، نفوذ ایران وجود دارد.<ref>رسول جعفریان، جغرافیای تاریخی و انسانی شیعه در جهان اسلام، ص۱۰۱. </ref>

 

اصولاً کشور امارات متحده عربی، کشوری مهاجر پذیر است، به گونه‌ای که می‌گویند حدود چهار پنجم جمعیت آن را مهاجرین تشکیل داده‌اند و بنابراین، این که گفته می‌شود بشتر شیعیان این کشور ایرانی‌اند، دور از انتظار نیست. بعضی‌ها هم می‌گویند شیعیان این کشور، متعلق به قبیلۀ [[بحارنه]] می‌باشند که

ممکن است این قبیله در حدود سیصد سال پیش، با قبول مذهب تشیع از قبایل نعین از قبیلۀ عرب به وجود آمده باشد؛ گر چه بعضی‌ها معتقدند این مردمان، از ساکنان اصلی و بومیان ناحیه هستند که به دست اعراب شکست یافته‌اند. تمام مردم قبیله شیعه مذهب‌اند و به تجارت و کشاورزی اشتغال دارند.<ref>امارات متحده، از سری انتشارات نظری اجمالی به کشورها، شماره ۷ دی ماه ۱۳۶۴، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، ص۶۹. </ref>