سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها

* '''نام‌ها و وجه نامگذاری'''

این [[سوره]] را عادیات (تیزتک‌ها) می‌نامند؛ زیرا [[خداوند]] در آیه اول، به آنها سوگند یاد کرده و از آنها سخن گفته‌است. این سوره را «والعادیات» نیز می‌گویند؛ زیرا سرآغاز سوره است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref> عادیات جمع «عادیة» از ماده «عَدْو» (بر وزن صبر) در اصل به معنای گذشتن و جداشدن است. این کلمه در اینجا به معنای دویدن سریع است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۴۱.</ref>

درباره [[سوره مکی|مکی]] یا [[سوره مدنی|مدنی]] بودن سوره عادیات اختلاف است. [[تفسیر نمونه]] مدنی بودن را ترجیح می‌دهد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۳۶.</ref> و [[محمدهادی معرفت]] مکی بودن آن را.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۹۰.</ref>  بنابر نظر محمدهادی معرفت، این سوره در [[ترتیب نزول]] چهاردهمین سوره‌<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> و در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]]، صدمین سوره [[قرآن]] است و در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام جای گرفته است.