سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Salivon  }}

{{سوره||نام =  عادیات|کتابت = ۱۰۰|جزء = ۳۰|آیه =۱۱ |مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۱۴|بعدی =  [[سوره قارعه|قارعه]] |قبلی =  [[سوره زلزله|زلزله]] |کلمه = ۴۰|حرف = ۱۶۹}}

این سوره را عادیات (تیزتک‌ها) می‌نامند زیرا در آیه اول آن خداوند به آنها سوگند یادکرده و از آن‌ها سخن گفته‌است (وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا: سوگند به اسبان تیزتک که نفس‌نفس می‌زنند). این سوره را «والعادیات» نیز می‌گویند زیرا سرآغاز سوره است.

بدون اختلاف نظر در تعداد آیات آن، دارای ۱۱ آیه، ۴۰ کلمه، و ۱۶۹ حرف است. به ترتیب مصحف صدمین و به ترتیب نزول چهاردهمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] و به روایتی مدنی است. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] و از سوره‌های کوچک قرآن است که در اوایل حزب چهارم جزء ۳۰ قرآن قرار دارد و دومین سوره از [[سوره‌های قصار|سوره‌های هفده‌گانه «قصار»]] است. همچنین بیست و دومین سوره از [[سوره‌های سوگنددار]] است و با سه سوگند آغاز می‌شود.

این سوره با توصیف [[جهاد|جهادگران]] و تکاوران و ترسیم صحنه نبرد، به ناسپاس بودن انسان نسبت به پروردگارش و [[بخیل]] بودن او به دلیل مال‌دوستی و دنیاپرستی‌اش اشاره می‌کند و احوال روز [[قیامت]] و کیفیت روز جزا را یادآور می‌شود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷</ref>

{{سوره عادیات}}

{{نقل قول دوقلو تاشو|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾ فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿٦﴾ وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿٧﴾ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿٨﴾  أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿٩﴾ وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿١٠﴾ إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿١١﴾

|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم‌[هاى‌] خود از سنگ آتش مى‌جهانند! (۱) و برق [از سنگ‌] همى جهانند، (۲) و صبحگاهان هجوم آرند، (۳) و با آن [يورش‌]، گردى برانگيزند، (۴) و بدان [هجوم‌]، در دل گروهى درآيند، (۵) كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است، (۶) و او خود بر اين [امر]، نيك گواه است. (۷) و راستى او سخت شيفته مال است. (۸) مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد، (۹) و آنچه در سينه‌هاست فاش شود، (۱۰) در چنان روزى پروردگارشان به [حال‌] ايشان نيك آگاه است؟ (۱۱)}}

{{سوره‌های قرآن|100|[[سوره زلزله]]|[[سوره قارعه]]}}