میرداماد: تفاوت میان نسخهها
جز
←زندگینامه
جز (←زندگینامه) |
جز (←زندگینامه) |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
برهانالدین میر محمدباقر میرداماد در ۹۶۹<ref>اوجبی، میرداماد، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۲؛ بهنقل از نخبة المقال، ص۹۸.</ref>یا ۹۷۰ق<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> به دنیا آمد. پدرش شمسالدین محمد حسینی استرآبادی داماد [[محقق کرکی|محقق کَرَکی]] بود و ازاینرو به داماد شهرت داشت. بهجهت همین، محمدباقر هم میرداماد شهرت یافت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> استادالبشر<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> و معلم ثالث{{یادداشت| معلم اول لقب ارسطو ومعلم ثانی لقب فارابی است.}}<ref>سبزواری، شرحالمنظومه، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م، ج۲، ص۲۸۸.</ref> از دیگر القاب او است. | برهانالدین میر محمدباقر میرداماد در ۹۶۹<ref>اوجبی، میرداماد، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۲؛ بهنقل از نخبة المقال، ص۹۸.</ref>یا ۹۷۰ق<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> به دنیا آمد. پدرش شمسالدین محمد حسینی استرآبادی داماد [[محقق کرکی|محقق کَرَکی]] بود و ازاینرو به داماد شهرت داشت. بهجهت همین، محمدباقر هم میرداماد شهرت یافت.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> استادالبشر<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، اسماعیلیان، ج۵، ص۶۷.</ref> و معلم ثالث{{یادداشت| معلم اول لقب ارسطو ومعلم ثانی لقب فارابی است. ملاصدرا، اسفار، ج۹، ص۳۰۰،پاورقی حکیم سبزواری}}<ref>سبزواری، شرحالمنظومه، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م، ج۲، ص۲۸۸.</ref> از دیگر القاب او است. | ||
میرداماد سالها در [[مشهد]] سکونت کرد و علوم عقلی و نقلی را فراگرفت. سپس مدتی در [[قزوین]] و [[کاشان]] اقامت کرد و سرانجام در [[اصفهان]] ساکن شد.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه محقق، ص۱۱.</ref> او با [[شیخ بهایی]] همعصر بود و گفتهاند نزد [[شاه عباس صفوی]] جایگاهی ویژه داشت.<ref>امین، اعیانالشیعه، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م، ج۹، ص۱۸۹.</ref> | میرداماد سالها در [[مشهد]] سکونت کرد و علوم عقلی و نقلی را فراگرفت. سپس مدتی در [[قزوین]] و [[کاشان]] اقامت کرد و سرانجام در [[اصفهان]] ساکن شد.<ref>میرداماد، القبسات، ۱۳۶۷ش، مقدمه محقق، ص۱۱.</ref> او با [[شیخ بهایی]] همعصر بود و گفتهاند نزد [[شاه عباس صفوی]] جایگاهی ویژه داشت.<ref>امین، اعیانالشیعه، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م، ج۹، ص۱۸۹.</ref> |