شیخ‌الاسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ الاسلام'''، بالاترین منصب دینی [[شیعه|شیعی]] در دوره [[صفویه|صفوی]] و پس از آن تا دوره پهلوی. رسیدگی به [[امور حسبیه]]، عزل و نصب قضات، حضور در مراسم و تشریفات گزینش سلطان و تاجگذاری، صدور اجازات و گواهی‌های علمی، همگی از اختیارات شیخ الاسلام بوده است. علاوه بر شیخ الاسلام در پایتخت، شهرهای مختلف هم شیخ الاسلام داشته‌اند. [[محمدباقر مجلسی]] در [[اصفهان]]، [[حر عاملی|حرّ عاملی]] در [[مشهد]]، و [[ملا محمدطاهر قمی]] در [[قم]] را می‌توان پرنفوذترین شیخ الاسلام‌ها دانست.

شیخ الاسلام گرچه به خواست و فرمان شاه برگزیده می‌شد، اما تمایل مردم هم در انتخاب آنها موثر بود. لقب شیخ الاسلام، در دوره‌های [[زندیه]] و [[قاجاریه]] هم به علمای بانفوذ تفویض می‌شد و آنها همچنان نقش ویژه‌ای در حکومت داشتند، اما در دوران [[دوره پهلوی|پهلوی]]، به همراه تحولات سیاسی و تاسیس دادگاه‌های مدرن، این منصب و ایفای وظایف آن از سوی روحانیان [[شیعه]] به فراموشی سپرده شد.