اسناد: تفاوت میان نسخه‌ها

اسناد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۱۷

۳۰۸ بایت حذف‌شده ، ‏۷ آوریل ۲۰۱۴

←‏تدوین احادیث

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Sama

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 ==تدوین احادیث==
-در اواخر سدۀ 1ق‌، لزوم‌ ذكر اسناد به‌ هنگام‌ روايت‌ به‌ شدت‌ احساس‌ مى‌شد. به‌ گفتة ابن‌ سيرين‌ (د 110ق‌)، پيش‌تر از اسانيد پرسيده‌ نمى‌شد و با ظهور فتنه‌ گران‌ نياز به‌ ذكر اسانيد به‌ عنوان‌ عاملى‌ بازدارنده‌ از رواج‌ احاديث‌ ساختگی‌ احساس‌ گرديد<ref>نك: مسلم‌، صحیح، ج1، ص15.</ref><ref>ترمذي‌، سنن‌، ج5، ص740.</ref><ref>دارمى‌، سنن‌، ج1، ص112.</ref> در همين‌ دوره‌، زُهري‌ كسانى‌ چون‌ اسحاق‌ بن‌ ابى‌ فروه‌ را به‌ سبب‌ بازگو نكردن‌ «اسناد»هايى‌ كه‌ به‌ زبان‌ آوردن‌ آنها مى‌توانست‌ اعتبار حديث‌ را مخدوش‌ سازد، به‌ سختى‌ مورد عتاب‌ قرار داده‌ است‌<ref>نك: حاكم‌، معرفة علوم‌ الحديث‌، ص6.</ref><ref>ابونعيم‌، حلية الاولياء، ج3، ص365.</ref> با اين همه‌، وجود انبوهى‌ از احاديث‌ بدون‌ اسناد (اصطلاحاً [[حدیث مرسل|مرسل]]‌) از [[تابعین|تابعين‌]] نامدار چون‌ ابن‌ سيرين‌، زهری، سعيد بن‌ مسيب‌، حسن‌ بصری، شعبى‌ و ابراهيم‌ نخعى‌ در آثار گردآورندگان‌ حديث‌، به‌ روشنى‌ حكايت‌ از آن‌ دارد كه‌ در آن‌ روزگار روايت‌ بى‌ اسناد از پيامبر(ص‌)، شايد در مورد آنان‌ كه‌ به‌ قوت‌ اسانيدشان‌ شهره‌ بودند، چندان‌ هم‌ نكوهيده‌ نبوده‌ است‌. يكى‌ از عواملى‌ كه‌ به‌ تصريح‌ زهری، موجب‌ رواداشتن‌ تسامح‌ در ياد كردِ اسانيد بود، همانا شهرت‌ و مقبوليت‌ مضمون‌ آن‌ نزد اهل‌ دانش‌ بود<ref>نك: صنعانى‌، المصنف‌، ج1، ص332.</ref>.
+در اواخر سدهٔ ۱ق، لزوم ذکر اسناد به هنگام روایت به شدت احساس می‌شد. به گفته ابن سیرین (د ۱۱۰ق)، پیش‌تر از اسانید پرسیده نمی‌شد و با ظهور فتنه گران نیاز به ذکر اسانید به عنوان عاملی بازدارنده از رواج احادیث ساختگی احساس گردید<ref>نک: مسلم، صحیح، ج۱، ص۱۵.</ref><ref>ترمذی، سنن، ج۵، ص۷۴۰.</ref><ref>دارمی، سنن، ج۱، ص۱۱۲.</ref> در همین دوره، زُهری کسانی چون اسحاق بن ابیفروه را به سبب بازگو نکردن «اسناد»هایی که به زبان آوردن آن‌ها می‌توانست اعتبار حدیث را مخدوش سازد، به سختی مورد عتاب قرار داده است<ref>نک: حاکم، معرفة علوم الحدیث، ص۶.</ref><ref>ابونعیم، حلیة الاولیاء، ج۳، ص۳۶۵.</ref> با این همه وجود انبوهی از احادیث بدون اسناد (اصطلاحاً [[حدیث مرسل|مرسل]]) از [[تابعین|تابعین]] نامدار چون ابن سیرین، زهری، سعید بن مسیب، حسن بصری، شعبی و ابراهیم نخعی در آثار گردآورندگان حدیث، به روشنی حکایت از آن دارد که در آن روزگار روایت بی اسناد از پیامبر (ص)، شاید در مورد آنان که به قوت اسانیدشان شهره بودند، چندان هم نکوهیده نبوده است. یکی از عواملی که به تصریح زهری، موجب روا داشتن تسامح در یادکرد اسانید بود، همانا شهرت و مقبولیت مضمون آن نزد اهل دانش بود<ref>نک: صنعانی، المصنف، ج۱، ص۳۳۲.</ref>.
 ===لزوم ذکر سند===