سوره نصر: تفاوت میان نسخهها
جز
←زمان نزول سوره و پیشگوییهای آن
جز (←زمان نزول سوره و پیشگوییهای آن: افزایش/ تکمیل/اصلاح) |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام؛ | *[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام؛ | ||
*ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]؛ | *ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]؛ | ||
*رحلت پیامبر(ص).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>در مجمع البیان که وقتى این سوره نازل شد، رسول خدا (ص)آن را بر اصحابش قرائت کرد، اصحاب همه خوشحال گشته به یکدیگر مژده مى دادند، ولى وقتى عباس آن را شنید گریه کرد، رسول خدا(ص) پرسید: چرا مى گریى عمو؟ عباس گفت:من خیال مى کنم این سوره خبر مرگ تو را به تو مى | *رحلت پیامبر(ص).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>در [[مجمع البیان]] که وقتى این سوره نازل شد، رسول خدا (ص)آن را بر اصحابش قرائت کرد، اصحاب همه خوشحال گشته به یکدیگر مژده مى دادند، ولى وقتى عباس آن را شنید گریه کرد، رسول خدا(ص) پرسید: چرا مى گریى عمو؟ عباس گفت: یا رسول الله من خیال مى کنم این سوره خبر مرگ تو را به تو مى دهد. حضرت فرمود: بله این سوره همان را مى گوید که تو فهمیدى ، و رسول خدا (ص) بعد از نزول این سوره بیش از دو سال زندگى نکرد، و از آن به بعد هم دیگر کسى او را خندان و خوشحال ندید.این مضمون در تعدادى از روایات با عبارات مختلف آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۸.</ref> | ||
بعضى در وجه دلالت سوره بر خبر مرگ پیامبر(ص) (با این که در ظاهر سوره خبری از مرگ نیست) گفته اند که این سوره دلالت دارد بر اینکه رسول خدا (ص ) از انجام رسالات خود فارغ شده ، آنچه بنا بود انجام دهد انجام داده ، و دوران تلاش و مجاهدتش به سر رسیده ، و معلوم است که طبق مثل معروف | بعضى در وجه دلالت سوره بر خبر مرگ پیامبر(ص) (با این که در ظاهر سوره خبری از مرگ نیست) گفته اند که این سوره دلالت دارد بر اینکه رسول خدا (ص ) از انجام رسالات خود فارغ شده ، آنچه بنا بود انجام دهد انجام داده ، و دوران تلاش و مجاهدتش به سر رسیده ، و معلوم است که طبق مثل معروف «عند الکمال یُرقَّب الزوال» ، هر چیزى که به حد کمالش رسید باید منتظر زوالش بود. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۶۷. | ||
</ref> | </ref> | ||